Auteur: SKSmit
Daar sta ik dan, de grijs-grauwe muren van het Parlement doemen voor me op. Zelfs van deze afstand kan je ze horen schreeuwen. Het is vrijdag 19:00 uur en de verschillende partijen hebben zich weer verlaagd tot ruzi�n. De eerste motie van wantrouwen ligt al weer of tafel. Achter deze muren ligt dan ook macht en onmacht tezamen. Maar als ik me een slag draai, worden de geluiden vrolijker, ik hoor gelach. De eerste clubs openen hun deuren, overal zijn winkeliers die feestvieren over hun eerste grote verkoop. En toch sta ik hier, tegen de grauwe muren te praten, terwijl ik weet dat ze niet zullen antwoordden. Ik zou willen schreeuwen, die muren vertellen wat ik zou willen. Maar ik ben bang dat ik zo hard zou moeten schreeuwen dat ik de feesten zou verstoren. Dus ik houd mijn mond, en die muren blijven staan, grauw, grijs en ongevoelig. TokoBoss tikt me op mijn schouder, en trekt me mee naar de feestelijke opening van zijn nieuwe winkel. Maar zelfs de vrolijkheid van deze mensen maakt de muren van het Parlement niet minder grijs.