Auteur: Anonieme inzender
In mijn studietijd moest ik ooit een opdracht doen voor geschiedenis en besloot het onderwerp maffia aan te pakken en 14 jaar was ik totaal geobsedeerd door dit fenomeen. Als journalist had ik al veel onderzoek gedaan maar toch ontbrak er nog iets: het gevoel om bij de grote jongens te horen. Geld als water, meer macht dan alle staatshoofden van de wereld bij elkaar, omringd door mooie vrouwen en grote autos. Twee dagen later zat ik in het vliegtuig naar El Peso en 11 jaar later was ik onderweg naar het altaar met de mooiste Italiaanse vrouw die ik ooit had gezien. Allereerst een kleine familiegeschiedenis:
Vader van de familie en maffialeider Salvatore Fedele is getrouwd met Celeste. Samen hebben ze 10 kinderen: Angelo, Lorenzo, Maria, Felicia, Enzo, Luigi, Chiara, Luca, Gino en Luna. Fedele betekend trouw en dit is waar het allemaal om draait in deze familie. Om 4 uur zou de bruiloft voltrokken worden en om 3 uur overdacht ik nog eens al mijn zonden die ik had begaan om op deze dag hier samen met Maria te mogen staan. Als aspirant lid van de familie had ik het nog makkelijk want beroving en bedreiging was kinderspel. Maar al gauw was ik klaar voor het echte werk: oplichting, afpersing en moord. Tot ik uiteindelijk klaar was om in de familie opgenomen te worden als lid. Tijdens een kerstdiner had ik het lef in een dronken bui om Maria ten dans te vragen en 6 jaar later ging ik met zweet op mijn voorhoofd naar Luciano om haar hand te vragen.
In mijn familie was het de gewoonte om voor het huwelijk je aanstaande een zilveren beschermengel te geven, maar zoals het in een echte Italiaanse familie betaamt was ik nog nooit in haar slaapkamer geweest en daar was zij op dat moment. Felecia, haar tweelingzus was in de keuken en aan haar vroeg ik om het Maria te geven. Voor ik tot 10 kon tellen keek ik in het gezicht van Salvatore en kwam het besef dat ik alleen in de keuken was geweest met Felicia zonder daarvoor toestemming te vragen en dat nog wel op de dag waarop ik mijn trouw ging beloven aan de liefde van mijn leven.
Ik werd wakker in het ziekenhuis en schijn geluk gehad te hebben, omdat de lokale Priest langs fietste en de kerk het enige is waar de maffia respect voor heeft. Elk ander had het niet na kunnen vertellen. Ik ben ondergedoken in Eurodam maar al na twee dagen hadden ze me gevonden en tot op dit moment is het nog gelukt om aan de kogels te ontkomen maar elke ademhaling koester ik. Als mijn doodvonnis nog niet getekend was heb ik daar middels deze brief voor gezorgd maar ik zie het als mijn plicht iedereen die dezelfde fout als ik gaat maken te waarschuwen.
Ernstig stenentekort belemmert groei
Door:Toxox
De snelle groei van winkels, magazijnen en clubs veroorzaakt een enorme vraag naar bouwmaterialen als stenen, ijzer en hout evenals naar de bijbehorende hulpmiddelen, zagen en scheppen. Voor de meeste van deze grondstoffen en hulpmiddelen is dat geen probleem. Ook een kleine, beginnende ondernemer is al snel in staat om hout of ijzer te leveren. Het maken van een schep of een zaag is vervolgens weliswaar een dure bezigheid, maar technisch een fluitje van een cent. Anders ligt dat echter voor stenen. Om stenen te produceren zijn weliswaar ook slechts eenvoudige grondstoffen nodig (met de moderne generatie ovens is dat 5 blokken klei en een halve plank hout per steen), maar die oven zelf is het probleem. Die dingen zijn duur en vergen veel ruimte. Voor die extra ruimte is weer extra magazijn en dus extra steen nodig en de oven zelf wordt bovendien ook nog eens voor een belangrijk deel uit stenen opgetrokken. Al met al een praktisch lastige (je moet al die stenen toch maar hebben) en vooral ook een dure onderneming. Daar komt nog bij dat, terwijl vrijwel niemand de moeite zal nemen zich op het produceren van ovens te specialiseren, dat voor het maken van stenen anders ligt. De prijs van stenen zal dan ook waarschijnlijk snel gaan dalen en dan is het maar de vraag of je die dure oven ooit nog terug kunt verdienen. In elk geval verplicht de bouwer van een oven zich bijna automatisch zich ook in de productie van stenen te specialiseren. Als je dat allemaal bedenkt was het dan ook niet zo gek dat er een enorme rush ontstond op de stenen bij de FES (die ook nog eens goedkoper waren dan de prijs die een beginnend stenen bakker wel moet berekenen). De stenen bij de FES waren dan ook binnen de kortste keren uitverkocht, waarbij de laatste door slimme speculanten werden opgekocht en voor extreem hoge prijzen (tot 25 ISH) werden verkocht. Gelukkig is de rust op de stenen markt inmiddels terug aan het keren en zijn er weer voldoende (zij het dure) stenen te koop.
Fusie met LNP: PVC is niet meer, gedachtegoed wel.
Door: ICE KING
Als voorzitter, oprichter en lijsttrekker moest ik twee keer nadenken, toen het bestuur van LNP vroeg om te fuseren met PVC. Alles waar we in december aan hadden gewerkt was door een fusie in ��n klap weg. Waar het ons om begon, nieuwe politiek, zou dan niet meer bestaan.
Ik heb lang gedacht of ik de stap zou moeten nemen. E�n ding was wel zeker, als er ooit een fusie zou plaats moest vinden, moest dat met LNP zijn. LNP is een partij die fair politiek voert, stabiele leden heeft en een goed programma. Maar zou ons gedachtegoed dan niet verloren gaan? Nee, LNP was bereidt om die garantie te geven.
Maar was dat voldoende? Uiteindelijk wel. LNP was bereid eerlijk zaken te doen en gaf onze fractie een vertrouwd gevoel. LNP vond, ondanks onze kleine omvang, dat wij net zoveel rechten hadden als hen en wilde ook luisteren naar ons. In het nieuwe LNP programma zullen de kiezers ons oude gedachtegoed dan ook zeker terug zien. Ook is het oude bestuur overgegaan naar het nieuwe LNP bestuur. Eigenlijk is heel PVC overgegaan in LNP. Het gedachtegoed is vrijwel hetzelfde en de gedachtegang ook. Kortom, LNP = PVC. Toen ik uiteindelijk het besluit nam, samen met mijn bestuur, om te fuseren was er aan beide fronten een gevoel van euforie.
Ondernemers vinden risico bankieren te groot
Door: Leader
Nu de economie van Cyberi� langzamerhand vormen aan begint te nemen, is het opmerkelijk te zien dat er nog steeds geen banken te vinden zijn in Cyberi�. Ondernemers vinden het risico van het managen van een bank op het moment nog te groot. Bovendien is de aanschaf van een dure computer nodig om een bank te kunnen beheren, wat ook lang niet voor iedereen is weggelegd.
In het verleden zijn vele banken die al snel opgezet werden het slachtoffer geworden van mensen die hun lening niet terug konden betalen en van het feit dat er een gebrek aan kapitaal is voor banken, aangezien de meeste mensen hun geld liever uitgeven dan sparen. Om echt veel geld te verdienen, moet je investeren en niet sparen, is een veelgehoord motto. Als banken geen kapitaal kunnen verwerven, zullen zij zelf ook moeten lenen van de overheid, waardoor hun winsten weer lager uitvallen. Daardoor wordt het minder aantrekkelijk het risico te nemen van het beheren van een bank.
Talloze kleine ondernemers zitten ondertussen al wel te springen om een lening te kunnen afsluiten. Aan het startkapitaal van 1000 ISH hebben veel ondernemers niet genoeg om hun start naar wens te kunnen laten verlopen en een lening is voor die ondernemers natuurlijk een ideale oplossing. Zij zullen nog even moeten wachten totdat iemand met voldoende kapitaal het risico wil nemen om een bank te bouwen en die zal er naar alle verwachtingen vrij snel komen.
Inmiddels heeft DCB bekend gemaakt een subsidie van 500 ISH ter beschikking te stellen aan de bank die als eerste haar deuren opent.
Vervolg: Het leven van Ivo
Hier vliegen volop vogels en zijn alle zaken te vinden die in de rest van de wereld zo schaars zijn. We wandelen langs een vijver waarin enkele joekels van vissen zwemmen. Prachtig h�, die Cyberische Koy Tjam babipangvis. Hier wandelt Ivo vaak met bytertje wanneer die tenminste niet op de vlucht is voor de politie, zo vertrouwd Ivo mij toe. Ivo en bytertje praten hier vaak over de politiek en de standpunten van de partij Nationaal Cyberi�, waarin ze samen zitten. Ze debatteren ook vaak met elkaar en meestal is Ivo degene die aan het langste eind trekt Want zo zegt Ivo: Ik zie debatteren als een sport. Debatteren is een gevecht waarin je moet aanvallen en verdedigen. Bij debatten heb een duidelijke strategie nodig om het debat te winnen. En Ivo heeft vaak zo een strategie.
Al lopende langs de vijvers en langs alle mensen die hun vrije zondag morgen in het park besteden, komen we ook bij de Nieuwe Kerk. Hier is Ivo predikant. Sinds hij zijn studie daarvoor heeft afgerond is hij hier vaak te vinden. Het is een kerk waarin iedereen welkom is en contributie hoeft men niet te betalen. Wij lopen naar binnen en als ik naar boven kijk wordt ik overweldigd door het prachtige plafond. Het is geschilderd, maar dat zie je niet. Het lijkt net alsof je recht naar de hemel kijkt en alle goden en godenzonen op hun troon ziet zitten. Een klein engeltje zwaait naar mij, ik zwaai terug. Ivo lacht en zegt: Dat doet nu iedereen, het is zo kunstig geschilderd het lijkt net echt maar het is natuurlijk hartstikke nep.
Hier preekt Ivo tot alle Cyberi�rs die naar de kerk komen. Meestal preekt hij over normen en waarden net als de priesters in vroeger tijden. Maar ook het respect tussen Cyberi�rs onderling is van groot belang in de preken. De samenleving gaat volgens Ivo naar de knoppen als we de huidige manieren van met elkaar omgaan niet verbeteren. Ivo wil het land dus beter maken.
Om meer inzicht te krijgen in de politiek volgt Ivo al een tijdje een cursus politiek aan de Hoge Cyberische School. En daar gaan we nu dan ook heen. Op het plein van de school komen we allemaal bekende Cyberi�rs tegen, zoals Volder. En die laatste moesten we juist hebben. Dit is Ivo s leraar politiek. Hij schoolt Ivo in de gemene trucjes die nodig zijn om politiek succesvol te zijn en in de manieren om een partij zoveel mogelijk aan de kiezers te promoten. Ivo vertelt mij dat hij erg fanatiek is, maar dat hij niet heel veel tijd aan zijn studies kan besteden doordat hij het vaak erg druk heeft. Over zijn leraar is hij erg tevreden. Volder is een strenge docent, maar dat maakt hem juist erg goed De cursus bestaat uit enkele lessen en het examen en Ivo denkt dat hij het wel haalt. Het is niet zo moeilijk, zo verklapt hij me. En uit ervaring weet ik dat hij gelijk heeft. Mijn eigen cursus was immers ook niet bijzonder moeilijk. Het is inmiddels vijf uur geworden en voor Ivo begint de les. Omdat ik niet betaald heb voor de cursus mag ik niet mee naar binnen en besluit ik te vertrekken. Bij de deur van het klaslokaal scheiden onze wegen, en wordt het leven van Ivo gescheiden van mijn eigen en is weer een dag met een markante persoonlijkheid afgelopen.
Wilt u dat ik ook een dagje in uw leven in Cyberi� rondkijk? Stuur mij dan een SMS of mail met een uitnodiging en ik kom langs.
*De werkelijke naam van Ivo is ivo…