Auteur: toxox
Voorzichtig doe ik alleen mijn linkeroog open. Langzaam neemt een wazig groen beeld gestalte aan. Zonlicht valt op de dauw dampende varens, waaruit een soort gelige rook op lijkt te stijgen. Het zou mooi zijn als mijn hoofd niet zo verschrikkelijk pijn deed. Ik probeer mijn andere oog ook te openen, maar tevergeefs. Ik zou moeten werken maar vergeet het maar. In het hulstbosje zie ik een gebroken eind hout liggen met daarop iets roodachtigs. Ik voel voorzichtig met mijn hand aan mijn hoofd en ben nauwelijks verbaasd als daaraan vervolgens datzelfde rode spul blijkt te kleven. Bloed! Het is weer eens zover ik ben weer neer geknuppeld. Wat een ellende en dat vlak voor de deadline van TMC. Ik ben niet eens in staat om in een club te gaan kijken om te horen of er nog iets nieuws gebeurd is. Een dokter, dat zou misschien een idee zijn. Een duur idee, dat wel. Ik tast voorzichtig naar mijn achterzak en voel tot mijn opluchting dat mijn beurs er nog is. Wel neer geknuppeld, maar niet beroofd. Ik zal die criminelen wel nooit gaan snappen. Wat schiet je daar nu mee op. Het kost je een eind hout en mogelijk een flinke boete als je officer tegen het lijf loopt, en je wordt er zelf niets, maar dan ook niets wijzer van. Terwijl ik dat denk heb ik mijn beurs te voorschijn gehaald en gekeken naar de inhoud. Alles is nog daar: 98 cent. Veel te weinig voor een dokter. Als ik nu eens wat een aandeel verkocht? Ja, als. Dat kan helemaal niet met die koppijn. Welke onverlaat zou dat nu weer gedaan hebben. Ik tast naar mijn telefoon en kijk of er misschien een SMS bericht van de dader is. Maar nee, vergeet het maar. Die geniet liever anoniem van zijn laffe daad. Een schutter of een inbreker die heeft tenminste nog een beetje lef, omdat je kunt uitzoeken wie het gedaan heeft. Zo n knuppelaar is toch eigenlijk maar een zielige lafaard. Die gedachte geeft echter nauwelijks voldoening. De hoofdpijn wordt er niet minder van, en als ik wist wie het gedaan had zou ik met plezier ook een eind hout gaan zoeken. Nou ja. Voor ��n keer zal ik vanavond mijn editors salaris maar eens niet verbrassen. Hoofdpijn van het drinken, daar kan ik mee leven. Drinken met hoofdpijn, dat spreekt toch echt iets minder aan.