Auteur: sksmit
Dieprode tranen druipen langs de lippen van een onschuldig land. De vrede is gebroken, de zwarte schaduw van oorlog achtervolgt de massa. Het einde? Een beproeving? Een genadeslag? Een zwarte dag, voor ons vreedzaam land. Is de tijd gekomen? Zijn de machines weer gekomen? Gaan we weer terug naar waar we allen voor zijn gevlucht? Twijfel regeert: een machteloos Parlement, een kerk zonder macht, en een volk dat is vergeten waarvoor ze zijn gekomen. Vrede, rust, een zorgeloos bestaan, het verdwijnt. Zwarte bloeddruppels langs de ramen van Eurodam. Inktzwarte vlaktes van wapenfabrieken in Kronenburg. Diepe kraters rond de parken van Roebelarendsveen?
Wapens worden ter hand genomen, de kogel als een woord. Schilden zullen niet helpen, zelfs de sterkste schildpad is kwetsbaar op zijn rug. Raketten zullen volkeren treffen, maar de oorlogszucht zal blijven. Een eeuwige spiraal zal in gang worden gezet. Haat zal heersen, de dood als doel van het leven. Kunnen we stoppen? Of zullen we eeuwig doorlopen richting hel. We kunnen nu kiezen, beslissen en nadenken, nu hebben we nog een kans. Wanneer we met de trappen naar beneden lopen, is het achter ons vervaagd. Terug is dan geen optie meer, totale destructie een feit. Stop, nu je nog stoppen kan.
Voor vrede links, voor het einde zo rechtdoor.