Auteur: toxox
In Cyberi� en Digitali� zijn een flink aantal Japanse kolonisten gearriveerd. Ze hebben zich onmiddellijk in het sociale leven gestort. Ze zijn veelvuldig te zien en te horen in diverse clubs waar ze natuurlijk opvallen door hun gele uiterlijk. Hoewel de aanwezigheid van de vijand hier en daar voor wat spanning heeft gezorgd gaat er over het algemeen een rustgevend effect van uit. Men komt geleidelijk on speaking terms. Bovendien is er nog het hele praktische aspect van geruststelling. Als die Japanners hier aanwezig zijn dan zullen ze ons toch niet meteen bombarderen. Dan raken ze hun eigen mensen immers ook.
Voor het overige blijft de reactie gemengd. Steeds meer mensen geven aan liever vrede te willen en vragen zich vertwijfeld af wat het nut is van oorlog. Ook het nut van wapens wordt steeds meer in twijfel getrokken. Een raketschild voor de nieuwe, pas geopende, haven van Monapoli zou bijvoorbeeld ruim het tienvoudige kosten van de waarde van die haven. Dat is toch echt goed geld naar kwaad geld dragen? Ook offensieve wapens leveren eigenlijk geen sier op behalve mooi vuurwerk. Ze werken waarschijnlijk als een rode lap op een stier, kosten een heleboel geld en als we ze ooit afvuren� Ja, wat dan?
De teleurstelling in de politiek is dan ook groot. Waar het in veel landen al decennia gewoonte is politici te betrekken bij de vroege stadia van grote militaire oefeningen, om ze zo te leren aan crisisbeheersing te doen zonder het eigen belang uit het oog te verliezen, hebben onze politici kennelijk verzuimt die cursussen te volgen. Oorlog lijkt een doel op zich, of zou het zo zijn dat men door een vuurvreters mentaliteit verwacht herkozen te worden?
Toch lijkt de oplossing zo nabij. Monapoli is groot genoeg en heeft economisch veel te leiden van het feit dat er te weinig mensen wonen. Die Japanse kolonisten zijn dus ook daar van harte welkom. Digitali� is altijd al onafhankelijk van Cyberi� geweest en ook de Japanners zijn waarschijnlijk vooral ge�nteresseerd in een plek voor kolonisten die in Japan belastingplichtig blijven, en in onderlinge handel. Nou prima toch? Het laatste knelpunt in de onderhandelingen zou de eis om schadevergoeding kunnen zijn. Toegegeven die is ietwat ridicuul. Het is maar de vraag of er ooit een Japanner werkelijk schade heeft geleden en al helemaal of die schade maar bij benadering zo hoog kan zijn als nu wordt geclaimed.
Maar, misschien moeten we daar helemaal niet zo moeilijk over doen. Door de aanval van Japan waarbij een groot aantal slachtoffers viel (en dan geen psychologische, maar doden en zwaar gewonden) een hele haven werd verwoest en diverse schepen zware averij opliepen hebben wij aantoonbaar meer schade opgelopen dan Japan.