Auteur: The Socialist
Iedereen die de Cyberische politiek instroomt krijgt te maken met een ontwikkelingsproces. Een proces welke de persoon in kwestie leert te debatteren, redeneren, filosoferen, zijn of haar plaats te kennen, zijn of haar verantwoordelijkheden te kennen en zichzelf professioneel te gedragen. Dit ontwikkelingsproces is een must voor iedere (toekomstige) politicus. Zonder dit proces kan een persoon zich nooit en te nimmer een politicus noemen.
Echter, in deze tijden schijnen maar weinigen zich dit proces aan te meten. Deden vroeger de (nieuwe) politici nog de moeite te leren van de meer ervaren personen door middel van observatie van zowel hun eigen partij als het parlement, nu rennen veel nieuwelingen als een kip zonder kop door het parlement omdat ze zijn gekozen door hun medenieuwelingen. Men neemt schijnbaar niet meer de moeite om enkele periodes de tijd te nemen te leren van de reeds aanwezige – ervaren – politici en storten zich direct in de politieke arena. Jammer genoeg worden ze ook nog gekozen doordat ze met onrealistisch gezwets de harten veroveren van hun medenieuwelingen. De incapabele, veelal dyslectische, nieuwelingen denken alles beter te weten, mensen zich in iedere discussie, nemen niet de moeite zich in de materie te verdiepen en gebruiken het parlement als leerschool door allerlei vreemde en soms zelfs absurde vragen te stellen welke niets met het parlement, noch de politiek, te maken hebben. Ze gebruiken het parlement als theehuis, scheldplaats, en handelsclub, maar niet als politiek centrum om de ministeries te controleren.
Jammer genoeg slaan deze nieuwelingen tevens de raad van oudere, meer gevorderde, personen in de wind. Ze gebruiken een vreemd jargon als dikke nekken en zagers. Ze beweren dat de ervaren personen alleen maar kritiek willen uiten. Echter, dezelfde ervaren personen ergeren zichzelf groen en geel aan de incapabiliteit van de hedendaagse politici en willen niets liever dan hen onderwijzen. Hoe lang zal de starheid van de nieuwelingen voortduren? Wellicht zal er een gehele generatie nodig zijn om de politiek te herstellen, de huidige generatie is simpelweg te laks om hetgeen te herstellen. Heeft het te maken met een gebrek aan intellect? Het lijkt er – helaas – wel op.