Auteur: The Waiter
Ik haat deze dagen, het wordt steeds vroeger donker, op veel dagen zie ik het daglicht niet eens. Als ik ‘s ochtends naar Eurodam rij is het nog donker en ‘s avonds is het al weer donker als ik op weg ben naar huis. Dan pas merk je dat het best eenzaam kan zijn in Bahthoevedorp. De straten zijn vroeg leeg, de gordijnen dicht en iedereen sluit zich af van wat er buiten zijn huis gebeurd.
Tijdens een avondwandeling richting mijn favoriete kroeg rijdt er een patserige Farmerrari door de motregen. Een sliert water komt los van de achterbanden en verspreid zich als dunnen nevel over de straat. De achterlichten verdwijnen snel in het donker als ik bij de kroeg aan kom. De gezelligheid komt me zelfs door de gesloten deur al tegemoet, de warmte straalt rustig naar buiten door de ramen.
Binnen is het redelijk rustig, de vaste klanten zitten aan hun vast tafeltje te kaarten, Graeck staat in zijn eentje een potje te poolen en the socialist loopt naar het toilet.
Aan de bar schuif ik aan tussen Fowel en Lindapinda86, die onder invloed van een wijntje aan het flirten is met knarf21. Na een korte begroeting richting de andere barhangers brengt de barman het vaste recept.
Hoe lang ken ik hem eigenlijk al wel niet?Vroeger stond hij achter de bar op de ferry tussen Eurodam en Rotterdam. Tegenwoordig is hij daar te oud voor. Waar hij vroeger gewoon steeds wat kaler werd is nu geen haartje meer te bekennen. Even gaat hij met een doekje over de bar, waarna hij zich weer tot mij wendt.
Ik moest maar eens met hem komen kletsen na sluitingstijd, hij had iets wat me wel zou interesseren. Dus bleef ik noodgedwongen tot de laatste klant zijn weg naar huis gezocht had. Lindapinda86 en knarf21 vertrokken samen redelijk vroeg, Graeck verloor van zichzelf met pool en vertrok daarna. De laatste was uiteraard Fowel.
De barman sloot de voordeur en laat me zodra hij terug bij de bar is een briefje zien. Het briefje is niets meer dan een verkreukeld post-itje met omgevouwen plakrand. Er op staat 15.000 ISH, 10 Farmerrari’s en twee telefoonnummers, dat van Tabakko en een nummer in Digitalië. Op de achterkant is een soort van kaartje getekend waar de vulkaan duidelijk op staat. Daarbij de mij onbekende naam Monika.
Wat Tabakko met 10 Farmerrari’s moet begin ik me af te vragen als er wederom een patserige editie door de straat rijdt. Ik bedank de barman en vertrek richting huis, met de vraag: Wie is Monika?