Auteur: The Minic
De afgelopen week is een rumoerige week geweest voor de politiek. De hele periode is zelfs onrustig. Na een forse overwinning van NEP bij de laatste verkiezingen, waarbij een meerderheid van de zetels behaald werd en alle ministersposten met uitzondering van Onderwijs binnen de partij werden gehouden, was de verwachting dat het een stabiele politieke periode zou worden. Niets bleek minder waar.
Als eerste viel Salvatore Maranzano, de minister van Justitie. Door zijn inactiviteit was het noodzakelijk dat het departement snel werd overgedragen en dat gebeurde in de persoon van lindapinda86. Haar keuze om enkele rechters te vervangen viel niet in goede aarde, maar is haar uiteindelijk vergeven.
Tijdens het weekend voor de eruptie van de vulkaan bleek dat de posities van President The Socialist en minister van Financiën Troel niet langer houdbaar waren. Middels een motie van wantrouwen, ingediend door NEP-lid Pedro Alvarez, werden de laatste twee leden van voorgenoemde partij uit het kabinet verwijderd.
De positie van President werd ingevuld door een lager geplaatst lid van NEP: ArneLH. De functie minister van Financiën kwam The Minic toe. Zijn voornaamste taak was het verrekenen van de boetes en premies die verschillende steden hadden ontvangen naar aanleiding van het havenbeleid van de eerste minister van Financiën.
Was het vallen van het bijna voltallige kabinet, inclusief de President, noodzakelijk voor het voortbestaan van een gezond Cyberië? In het geval van Salvatore Maranzano duidelijk wel: ieder departement moet nu eenmaal een actieve minister hebben. Maar hoe zit dat met Troel? Actief was ze zeker, ze had een duidelijk plan en een innovatief idee.
Precies dat laatste heeft haar uiteindelijk haar functie gekost. Functies in het nationaal en lokaal bestuur zijn interessant omdat je op deze manier je stempel kan drukken op het gebied waarvoor je verantwoordelijk bent. Je kan je ideeën ten uitvoer brengen zo lang je je kan verdedigen in het parlement.
En het parlement is vaak het probleem: zij stellen de mogelijkheid ondergeschikt aan de persoonlijke wenselijkheid. Dit ontneemt effectief de mogelijkheid tot beleid van ministers, maar potentieel net zo goed van die van burgemeesters. Daarmee worden originele ideeën, die in essentie best potentie hebben, al vrij spoedig de nek omgedraaid. En dat is zonde, want een eigen beleid betekent vrijheid en blijheid.
In neem van afscheid en zie u volgende periode terug, hopelijk als maker van beleid.