Auteur: Torpedo 7
Na een milde vulkaanuitbarsting konden alle handelaars afgelopen zaterdag veilig terug keren naar de Federatie. Ik was een van al deze gelukkigen, toen ik zaterdag omstreeks 4 uur het vliegtuig nam om de eilandengroep te bereiken. Het was nog vroeg en de meeste passagiers deden nog een dutje om er straks helemaal tegen aan te vliegen. Zo zag ik Pedro Alvarez die enkele rijen voor me zat , druk bezig met een hoop papier werk , ik hoorde hem wat mompelen over “onaf”, “veen” en nog wat losse woordjes.
Niet veel later kwam een mooie, in blauw gehulde hostess voorbij. Ze begroette me met een betoverende glimlach en gaf me een heerlijk rood wijntje samen met de krant van vandaag en toen liep ze verder om de mensen achter mij te helpen. Ik keek haar nog even na en richtte toen men aandacht op de krant. Veel stond er niet in, een rapport van de lavastromen, de huidige weersverwachtingen, enkele roddels over dara toen ze enkele weken geleden had gestript in de TI Fun Club, een overlijdensbericht waarin stond dat de vaste rodellaar van de krant vermoord was, naar het schijnt zat neuroman er voor iets tussen. Ook stond er een klein artikeltje in over een oude burgemeester van Eurodam, genaamd opa brompot , die het niet over zijn hart kon krijgen om een weg te leggen door het bos van Eurodam omdat hij de arme konijntjes zou kwetsen. “Tsss wat die kranten vandaag de dag allemaal wel niet schrijven”, dacht ik bij mezelf. Ik legde de krant weg en begon een oud boek te lezen dat ik vorige handelsperiode uit de International Library had mee genomen.
Uiteindelijk begon het vliegtuig te dalen en het toegangseiland werd steeds groter.