Auteur: bonanza
Een nieuwe president van een nieuwe partij en een tamelijk inactief Parlement. Gooi er een Motie van wantrouwen bij, samen met een vleugje machtsbelustheid en voilà, het perfecte recept voor wat actie. Het soepje heeft ook een naam, Cyberische politiek.
Het was een mooie overwinning voor MP, Mijn Partij, het geesteskind van martijn5. Met drie zetels konden ze aan de regeringsformatie beginnen. Nog voor er ook maar enige gesprekken werden gevoerd, bleken er al interne problemen op te duiken nadat oprichter martijn5 met klinkende deuren aan de wereld verkondigde dat hij niet langer wenste te zetelen voor de partij. De formateur, Giulio Alvarez, zette echter onvermoeid door en kon dan ook al snel zijn nieuwe coalitie voorstellen. Hij kon zowel LiDe (Liberaal Democraten) als NEP (Nationale Eenheids Partij – die deze handelsperiode lijkt te zijn gestopt) overtuigen.
De President lijkt echter nog niet alle kneepjes van het vak goed begrepen te hebben. Het Parlement werd zoals gewoonlijk weer snel lui en zonder zijn interventie verergerde het alleen maar. Met uitzondering van een aantal actievelingen was het soms behoorlijk stil. Daar heeft hij vandaag de prijs voor betaald. De Motie van Wantrouwen (MvW) die werd ingediend door oppositielid Axedry werd door een meerderheid goedgekeurd. De MvW hekelde onder meer de inactiviteit van de President en het gebrek aan leidinggevend vermogen.
Vice-President Frederik Alvarez zag zijn kans om alsnog een poging te doen om het hoogste Cyberische ambt te vervullen, ondanks zijn eerdere falen (in deze krant werd in het verleden onder meer opgeroepen hem nooit meer President te laten worden). Hij was er bijgevolg als de kippen bij om het ontslag van zijn voorzitter aan te vragen, samen met dat van enkele inactieve Parlementsleden. Het feit dat hij zelf meer dan 72 uur niets van zich had laten horen in het Parlement en het Achterkamertje (een wettelijke vereiste) werd vakkundig onder de mat geveegd.
Dat was niet gerekend op enkele attente Parlementsleden die deze zaak ogenblikkelijk aankaartten en het directe ontslag van Frederik Alvarez eisten. Deze verdedigt zich met de stelling dat zijn (nakend) ontslag als Parlementslid niet inhoudt dat hij ook ontslagen is als Vice-President en dus geen lang leven als President gegund is.
Verwacht wordt dat Giulio Alvarez weldra ontslagen zal worden (ook al haalde hij in de club Fed Requests alles uit de kast om dat te voorkomen) en dat Frederik Alvarez aangesteld zal worden als nieuwe President. Vermoedelijk zullen snel rechtszaken volgen die de geldigheid van zijn ambtstermijn in vraag stellen.
En zo zorgt inactiviteit toch nog voor Parlementaire activiteit.