Auteur: Frankeur
Het is rustig in de straten van Eurodam. over de 7th street scheurt Technix met zijn MC-Trucks na weer een mislukte bankoverval. Het grote geld via een roof wordt hem niet gegund. Hij zwaait vrolijk naar me en ik besluit terug te zwaaien. Ondanks dat het een crimineel is, mag ik hem wel.
Ik denk terug aan de dagen dat ik achter hem aanzat, dat ik probeerde onze geliefde burgemeester te beschermen tegen zijn aanslagen. Het was een haat-liefdesrelatie, steeds maar weer Technix oppakken en steeds maar weer commentaar van de burgemeester krijgen dat ik hem niet beschermde. Jammer, als ervaren rot ben ik altijd erg open en mijn ontslag raakte mij dan ook hard.
Het had ook voordelen, zo kon ik veel meer achter de balie van mijn bank zitten en is deze voortaan meer dan 12 uur per dag geopend. Dat heeft voordeel gehad, want het aantal klanten is snel toegenomen en het bedrag in de kluis is daarin evenredig gestegen. Ik besluit om mijn hard verdiende ISH’es op de bank van Plastic dame te zetten. Gezellig bakje koffie erbij en een koekje terwijl ik wacht om mijn geld naar de kluis te kunnen brengen. Plastic dame vertelt me haar verhaal dat ze het moeilijk heeft en ze klaagt steen en been over de service van mijn bank.
Ik besluit om snel een taxi terug te nemen. Op de taxistandplaats toeteren meerdere bestuurders naar mij die graag willen dat ik instap in de taxi, Gelaarsdekat1 zegt dat mijn knipkaart vol is en ik daarmee een keer gratis kan reizen. Ik stap in en wordt netjes voor mijn huis afgezet. Ik bied Gelaarsdekat1 nog een cybier aan, maar helaas moet hij nog naar het ministerie van Financiën om een budgetronde te gaan regelen.
Ik besluit om nog een rondje te gaan lopen en het valt mij op dat de straten van Eurodam leeg zijn, nergens is een persoon te bekennen. Winkels zijn dicht of de verf van de uithangborden is eraf gebladerd. Ik zie in een parkje een krant liggen, hij ligt open op de aandelenkoersen. De EEX-koers is nu zelfs al onder de 80, met een maximum van 180 de afgelopen twee weken. Bedrukt doe ik de krant weg. Twee ambtstermijnen geleden, toen ik zelf burgemeester was, hebben we de 200+ nog gehaald. Ik vraag me zachtjes af of die tijden terugkomen, of Eurodam in een spookstad gaat veranderen. De tijd zal het ons leren.