Auteur: The Minic
Na een fotofinish (zowel Bruno Provenzano als Plastic dame haalden bij de afgelopen verkiezingen 5 stemmen en lieten daarbij oud-burgemeester martijn5 het nakijken) bij de burgemeesterverkiezingen in Kronenburg, moest de Federal Government een muntje opwerpen om te beslissen wie de ambtsketting zou mogen omhangen. Gelukkig wordt dat muntje tegenwoordig digitaal geworpen om de echtheid van de worp te garanderen. Uiteindelijk bleek Bruno Provenzano aan het langste eind te trekken. Hij werd de nieuwe burgemeester. Zijn eerste keer!
Het is goed dat nieuwe(re) inwoners van de Federatie de kansen grijpen die iedereen heeft. Het is geweldig als hun kans wordt omgezet naar praktijk. Het zou fenomenaal zijn als de gevestigde orde hier ook de meerwaarde in ziet.
Helaas moet met lede ogen worden aangezien hoe nieuwe inwoners die iets nieuws proberen, door dezelfde gevestigde orde genadeloos onderuit moeten worden gehaald bij de minste of geringste fout.
Op de dag dat Bruno Provenzano tot burgemeester werd verkozen, heb ik hem –met gepaste schaamte- gewaarschuwd voor een aantal schreeuwers die alle dingen die hij zou doen, bekritiseren. Ik heb hem gezegd dat hij moet proberen zich daar niet te veel van moet aan te trekken. De stille meerderheid zal ongetwijfeld erg tevreden over hem zijn.
Het eerste incident liet niet lang op zich wachten: de straat lag niet perfect in het midden van de kaart, en tot overmaat van ramp ook nog eens midden in het boomgebied, waarvan een handelaar had aangegeven juist daarin te willen gaan handelen (met hout als einddoel, uiteraard).
Ik ga geen namen noemen van de mensen die commentaar dachten te moeten leveren, net zoals ik dat bij het waarschuwen van Bruno Provenzano niet heb gedaan. Opmerkingen als ‘had het dan gewoon even aan ons gevraagd in plaats van zelf te denken dat je het wel kunt” en soortgelijke uitspraken besmeurden al snel de chat.
Tot overmaat van ramp kwam Bruno Provenzano zich verontschuldigen bij me, vanwege het door het bomengebied leggen van de straat. Ik ben tevreden met de straat om twee redenen: allereerst omdat het door een grondstoffengebied loopt waarvan ik zelf gebruik maak, en ik dus weet dat ik z’n huid niet vol moet schelden, en anderzijds omdat een weg nu eenmaal altijd over bepaalde grondstoffen zal lopen en er altijd een handelaar ontevreden zal zijn over de grondstoffen en de kaart.
De oude garde wordt ouder en ouder, en daarmee misschien ook bitterder en bitterder. Maar de nieuwe inwoners houden de Federatie wel draaiende, zij zijn de toekomst van de Federatie. In plaats van ze te wijzen op alle fouten die ze maken –die we, toen we zelf voor het eerst kwamen kijken, net zo goed maakte- zouden we veel meer de nadruk moeten leggen op wat ze goed doen, met af en toe een vrijblijvende tip. Laat ze leren van onze ervaring, en niet van onze bitterheid.
Bruno Provenzano, je doet het geweldig, en wat je doet doe je met passie. Hou die passie vooral nog heel erg lang vast en besmet de oude garde er zo veel als mogelijk mee. Mij hebt je alvast ingepakt!