Wat verlang ik terug naar mijn tijd in Cyberië, toen politici over elkaar heen vielen en handelaren op hun beurt over een deel van diezelfde politici heen vielen. Ik ben vertrokken uit Cyberië toen het stelsel omver werd geworpen, slechts om erachter te komen dat noch Digitalië, noch Ibisha Island noch Virtua aan de Cyberische politieke standaard kunnen voldoen.
Handelen kon ik ook al niet, het International Court ligt te verstoffen, en ook de Federal Union brengt me niet de uitdaging die ik zocht. Maar wat rest er dan nog? Eigenlijk niet zo gek veel. De inwoners van de Federatie zouden nog voor een uitdaging kunnen zorgen, maar de collectieve inzet daarvoor lijkt ook in de verste verre niet te bekennen.
Ongetwijfeld is het gewoon weer een fase: ouwe rotten herkennen ‘m zeker. Zo’n fase waarin je gewoon even op de Federatie bent uitgekeken, een fase waarin je concludeert dat die grauwe grijze wereld van daarbuiten niet eens zo’n slecht alternatief is. En zo’n fase wordt bijna net zo vaak afgesloten met de conclusie dat je de Federatie toch wel een beetje mist. Dan kun je met frisse zin weer verder aan je avontuur.