Auteur: toxox
Dat diamanten uit Monapoli of goud voor Monapoli een boottochtje waard zouden zijn, dat was natuurlijk te verwachten. Als het er niet is, dan moet je het brengen. Maar wat te denken van stenen in Roebelarendsveen of ijzer in datzelfde Monapoli. Niet te vinden! En als je het vindt dan is het niet te betalen. Dat moet toch gouden handel zijn. Je koopt een vrachtwagen vol stenen in Eurodam, of in welke ovenrijke stad dan ook, en je laat deze naar Roebelarendsveen rijden. 10 I-shell per steen moet daar makkelijk aan te verdienen zijn. Voor ijzer in Monapoli geldt hetzelfde. Hoewel daar ook sprake is van, hoe kan het anders, monopolievorming. De enkele handel die wel ijzer wil en kan leveren koopt de losse staaf die af en toe elders wordt aangeboden gewoon op en verkoopt hem voor woekerprijzen weer door. Maar toch. Waarom doet niemand het? Waarom rijden vrachtautos half leeg heen en weer en varen boten half vol of slechts ��n keer per dag terwijl er gouden handel mogelijk is? Joost mag het weten! Een deel van het probleem zit natuurlijk in de woekerprijzen die transportbedrijven rekenen. Als je meer dan de helft van je winst weer moet inleveren. Waarom zou je het dan eigenlijk doen? Hier zou ook wel eens kunnen gelden dat er met lagere prijzen uiteindelijk meer te verdienen valt.