Auteur: Leader
Toen deze handelsperiode net was begonnen, was het allemaal nog wel te begrijpen met de straten, maar nu de burgemeesters eenmaal flink wat straten aan hebben gelegd, verandert de gemiddelde stad in een compleet doolhof.
Het is woensdagmiddag. Ik kom net met een taxi uit Eurodam en deze zet mij af in Kronenburg. Om maar eens iets te zien van deze mooie stad laat, vraag ik de taxichauffeur mij af te zetten aan de rand van Kronenburg. Ik kom terecht op het beursplein, waar enkele huizen staan, een rustig straatje. Enkele Japanse toeristen lopen ruziemakend met een kaart van Kronenburg over het plein heen. Het zal wel aan hen liggen, denk ik nog… Totdat ik zelf mijn winkeltje in de hoofdstraat weer eens op wil gaan zoeken. Aangezien je vanaf het beursplein maar één kant op kan, loop ik daar maar heen. Dan zie ik weer twee straten, waarvan ik nog nooit gehoord heb. Bewegwijzeringsborden zijn er niet, waarschijnlijk omdat de straten net zijn aangelegd. Goed, na een half uur ronddwalen zie ik éindelijk een straat die ik ken: de Sesamstraat. Vanaf daar ben ik via de Marksteeg en het Wouterpad eindelijk weer in de Hoofdstraat terecht gekomen.
Kronenburg is dan nog een relatief kleine stad, maar ik Eurodam is de ramp helemaal niet meer te overzien. De weg is simpelweg wel heel moeilijk te vinden. Volgens deskundigen gaat het hier om een kinderziekte. De wegen liggen er nog niet zo lang in Cyberië, dus een goed bewegwijzeringssysteem zal er nog wel komen. Tot zolang is het nog even aanlummelen voor de Cyberiërs, maar uiteindelijk zal iedereen wel op de plaats van bestemming aankomen.
De verboden vrucht (vervolg)
Door: Bookmaker
Het antwoord op de vraag hoe het legaal kon zijn is nog niet zo makkelijk. Het valt in deelvragen uiteen, namelijk: Hoe kon het opzetten van deze constructie legaal zijn? Hoe kon het oplichten van de halve bevolking legaal zijn? En hoe kwam ik van alle schulden af?
De eerste vraag is moeilijker te beantwoorden dan de anderen, maar ik zal een poging doen u inzicht te geven in de ingewikkelde constructies die ik heb uitgehaald. Ten eerste diende ik rekening te houden met artikel 17 lid 5, waarin beschreven wordt dat er geen handel mag zijn tussen de MV en eigenaar. Het manco van deze wet is dat met behulp van een holding (het account heeft 100 aandelen Cheops Holding, en Cheops holding heeft 100 aandelen Cheops Banking) deze wet omzeild kan worden. Er kan dan wel handel zijn tussen het account en de banking. Tevens bleek uit jurisprudentie dat ik niet zomaar geld uit mijn bank mocht trekken. Dat deed ik dus ook niet. Met mijn account maakte ik een groot aantal (30) MVs aan, die ik voor 25 ISH per aandeel (waarde is 10 ISH) verkocht aan de banking. Aangezien de banking deze weer probeerde door te verkopen voor 30 ISH, was het een (onverstandige) investeringsbeslissing van de bank.
Het antwoord op de tweede vraag is makkelijk, ik heb de bevolking niet opgelicht. In de tijd dat ik de macht had over de banking heeft iedereen (3 kleine uitzonderingen daargelaten) zijn geld op kunnen nemen. Niemand had dus last van het feit dat ik geld wegsluisde. Het werkte als een soort piramidespel, zolang mensen geld bleven sparen, konden anderen het opnemen. Pas toen ik door omstandigheden genoodzaakt was de boel te verkopen, kwam het in handen van mensen die binnen de kortste keren al het geld hadden weggehaald. Dat was de reden dat mensen hun geld niet meer konden opnemen, en de bank dus failliet ging.
Hoe kwam ik van dat verlieslijdende bedrijf af? Het tweede grote voordeel van een holding is dat de nettowaarde van de aandelen niet meetelt in de nettowaarde. Dit klinkt waarschijnlijk als abracadabra maar komt neer op het volgende:
Nettowaarde banking: – 60.000 ISH. Nettowaarde holding: 1.000 ISH, de waarde van de aandelen (-60.000 ISH) wordt genegeerd.
De waarde van de aandelen van mijn holding was dus nog gewoon 10 ISH. Ik heb ze dus ook voor die prijs verkocht. Daarna had ik geen zeggenschap meer over het bedrijf. Ik bleef achter met bijna 50.000 ISH aan cash.