Auteur: Webb_cam
Terwijl ik, triomfantelijk met mijn nieuwe diploma wapperend, de school uit loop, zie ik op het schoolplein would-be- of have-been-advocaten vloekend met een rode envelop in hun handen bij de pakken neerzitten. Een enkeling gooit met darts op de foto van de Minister van Onderwijs, een ander probeert toga en bef te verbranden in een zandbak.
Tijd om van mijn triomf te genieten heb ik niet, want op het moment dat ik een glas champagne wil inschenken gaat tegelijkertijd met het ploppen van de kurk een bankalarm aan de overkant van de straat. Net op tijd herinner ik me dat ik nog een politiepet op moet zetten, en dan ren ik de overvallers tegemoet. Als ik, nadat de overvallers zijn overmeesterd, de bank binnenloop, krijg ik meteen een lijst met wanbetalers in de handen gedrukt en het vriendelijke verzoek om dat eens uit te zoeken. Zuchtend trek ik mijn Financial Civil Servant-badge uit de kast en ga op huisbezoek. Opeens gaat bij de buurman een deur open; het is de voorzitter van de Veteranen Raad: ik ben aangewezen als rechter en moet linea recta naar de rechtbank. Trouwens, ik moet ook nog stemmen voor het geldig verklaren van die politieke partij. Op weg naar het raadsgebouw schrijf ik in de taxi enkele lessen voor mijn toekomstige school, en dan gaat mijn mobieltje. Een woedende stem laat me het stukje elektronica ver van mijn oor houden. De deadline is geweest, waar is mijn artikel voor de krant?