Auteur: Fowel
De vulkaan is weer tot rust gebracht en Cyberi� stroomt langzaam weer vol mensen. De burgemeesters leggen vlijtig nieuwe straten en parkeerplaatsen aan, handelaren kopen razendsnel de omliggende kavels op. Heerlijk, de marktwerking in zijn natuurlijke omgeving, een kapitalistische samenleving. Mijn schok was dan ook groot toen ik zag dat in sommige steden de handel in kavels zowat doodgeschopt werd door strenge verordeningen. Kijk, dat er iets gedaan moest worden aan de kavelroof, okay, dat begrijp ik. Maar moet het nu echt zo extreem?
Aangezien ik geen zin had om een hele sc�ne te veroorzaken in het gemeentehuis liep ik maar door naar het grote kantoor van The Miniconomist. Een blikje cola uit de koelkast (altijd goed gevuld wordt door de Overheid) werkt verfrissend, en ik was dan ook genoeg afgekoeld om de bezoekersruimte van het kantoor te openen. De koelkast werd geplunderd, zowel door schrijvers als lezers, ik kreeg vraag na vraag op me afgevuurd en een aantal mensen begon onzin te vertellen. Kijk, dat mensen vragen hebben, dat begrijp ik. Maar moet het echt zo zijn dat daardoor de Redactie-club gevuld raakt met onzin?
Op naar boven dus, naar mijn kantoor. Daar zette ik mijn breedbeeld tv aan om eens te kijken hoe het in het Parlement ging. En dat had ik nou beter niet kunnen doen, aangezien plotseling de herinneringen aan de ministerverkiezingen omhoog kwamen. Ik had me, zijnde een gewoon burger, kandidaat gesteld als Secretaris van Informatie. Hoewel het misschien ongewoon mag lijken, is het wel binnen de Wet. President ICE KING was dat met mij oneens en heeft mijn kandidatuur geweigerd. Hoewel hij zelf beweert voldoende uitgelegd te hebben waarom hij die keuze maakte zijn er genoeg Parlementari�rs die er vraagtekens bij zetten. Dat de President een besluit neemt, dat begrijp ik. Maar sinds wanneer hoeft hij zich daarvoor niet meer te verantwoorden bij de volksvertegenwoordiging?