Auteur: m1n1conomy
Op het gevaar van nostalgie beschuldigd te worden, kan ik niets anders dan concluderen dat het vroeger beter was. Dat mag natuurlijk niet, omdat ik zelf ‘vroeger’ ben, en dus gewoon, als een seniele bejaarde de ruimte moet geven aan de nieuwe generatie.
Maar goed, het bejaardenhuis kan wachten, eerst moeten er wat dingen worden veranderd in de Cyberische politiek. Het probleem is namelijk niet het ruimte geven aan de nieuwe generatie. Het probleem is dat de nieuwe generatie niet groot genoeg is om de gegeven ruimte te vullen. En verder zijn er ook nog wel wat vraagtekens te zetten bij de kwaliteiten van de groentjes. Dat heeft er tot geleid dat de huidige bestuursvorm niet meer voldoet.
Ter informatie, op dit moment klooien we aan met een zogenoemde Parlementaire democratie. Dat betekent dat het Cyberische volk een vertegenwoordiging kiest, het Parlement. Dat Parlement kiest op haar beurt weer de Ministers. Die Ministers zorgen dan voor de dagelijkse gang van zaken. Om ervoor te zorgen dat de Minister hun taak naar behoren uitvoeren worden ze gecontroleerd door het eerder genoemde Parlement, en na verloop van tijd wordt het Parlement weer gecontroleerd door het volk, die bij de verkiezingen aangeeft wat het vond van het hele politieke optreden.
Prachtig mooi systeem, voorkomt misbruik van macht, zorgt ervoor dat het volk het land bestuurt, ofwel: Hoera voor Montesquieu!
Maar, het werkt niet meer. Er zijn weinig ervaren politici over die de nieuwe politici tot lichtend dan wel stichtend voorbeeld kunnen zijn. En zo kon het dus gebeuren dat de Cyberische politiek praktisch overspoeld werd met, zoals de nieuwerwetse term schijnt te luiden, benjamins. De controle die het Parlement zou moeten uitoefenen op de Ministers is tegenwoordig praktisch nul, en de keuze bij de Minister-verkiezingen is gelijkwaardig aan die van een Oost-Berlijnse supermarkt in 1953. Simpel gesteld, het huidige systeem kan niet meer worden gedragen door de Cyberische samenleving.
Het probleem is dat er te weinig politici zijn, de oplossing is het terugschroeven van het aantal politici. Van de huidige instituties, namelijk het Parlement en de Ministeries kunnen we de Ministeries niet missen. De enige logische vervolg-stap is dus het schrappen van het Parlement. Na die stap genomen te hebben is het volgende punt op de agenda: Welke functies van het huidige Parlement willen we meenemen naar het nieuwe systeem? Zoals ook de tegenstanders zullen beamen, de controle-functie en de legislatieve functies (het toevoegen, aanpassen en verwijderen van Wetsartikelen).
Het idee is dan ook als volgt: Het Parlement wordt geschrapt en de Ministeries worden lid van de Ministerraad. Daarbij heeft ieder Ministerie twee leidinggevenden. Vergelijk dit met het Consul-systeem van de Romeinse Republiek. Deze twee Ministers leiden het Ministerie en controleren elkaar. Daarnaast wordt iedere Minister nog gecontroleerd door zijn of haar collega`s op de andere departementen. Tel daarbij op dat de Voorzitter van de Ministerraad ook nog een vinger in de pap heeft, en het is duidelijk dat de interne controle in dit nieuwe systeem minstens zo goed is als die van het huidige. Aan de externe controle, namelijk door het volk bij de verkiezingen, wordt niet gesleuteld. En daarom is deze nieuwe bestuursvorm de oplossing voor de crisis waarin de Cyberische politiek zich nu bevindt.