Auteur: Scientist
Het huidige Cyberische kiesmodel is gebasseerd op een aantal aspecten. Beginnende met de keuze voor proportionele representatie, het aantal stemmen wordt omgezet in een bepaald percentage en vervolgens word dat percentage omgezet in dat deel van het aantal beschikbare zetels. Een democratisch idee. Ook is er gekozen voor een groot district, alle steden vallen in hetzelfde stem gebied, voor ons een bekende formule maar voor Europese begrippen vrij ongebruikelijk. Hier werken ze met districtskandidaten. Elk district krijgt een aantal zetels toebedeeld in het landelijk parlement en worden vervolgens gevuld met kandidaten uit elk district die de meeste stemmen hadden.
Zo kan het zijn dat iemand die 40% van de stemmen heeft de zetel mag vullen van het betreffende district en dat de overige 60% van het electoraat teleurgesteld word met niets. Minder democratisch maar des te levendiger verkiezingen zijn in landen als Engeland, Italië en Scandinavië. De kans dat één partij een meerderheid van het aantal beschikbare zetels krijgt is met een dergelijk meerderheidssysteem groot en zal ook de mogelijkheden voor regeringspartijen doen groeien. Bovendien kunnen lokale belangen van partijen door parlementariërs beter behartigdworden omdat ze ,als het goed is, meer contact hebben met de stad waarvoor zij zijn afgevaardigd. Of men moet kiezen voor een proportioneel democratisch stelsel of een levendig meerderheidsstelsel is niet aan de politieke wetenschap om te bepalen, deze zullen enkel de mogelijkheden onderzoeken en de voor en nadelen op een rijtje zetten. Één ding is echter zeker dat de huidige politieke situatie erom vraagt dat het vertrouwde systeem gevalueerd word door de Parlementariers van nu.