Auteur: The Socialist
Lenin zei eens; Wanneer een communistische revolutie plaatsvindt, dan schud de aarde op haar grondvesten. Op dit moment schud niet de aarde, maar Cyberië. En ook vind er geen (volledige) revolutie plaats, en al helemaal geen communistische. Echter, er is een bepaalde spanning voelbaar welke verandering heet. Die verandering, op haar beurt, heet centralisme.
Het is reeds vaker uiteengezet en dikwijls aangehaald; de politiek is stervende. Men � het volk – is niet meer geïnteresseerd in de politiek, enkel in het bedrijven van handel, zo schijnt. En wie kan hen daarop aankijken? Niet de politici. Immers, het enige wat zij schijnen te doen is het behartigen van hun eígen belangen, niet de belangen van de gewone man. Maar hoe komt het dat incapabele personen in het Parlement zetelen? Zijn de mensen gek geworden en stemmen ze massaal op die personen? Nee, de opkomst bij de verkiezingen neemt hand over hand af. Het is zelfs zo erg dat er niet meer voldoende personen zijn om zelfs maar het hele Parlement te vullen! Geen wonder dat iedereen die zich verkiesbaar stelt ook daadwerkelijk in het parlement komt, of diegene nu wel of niet capabel is.
Maar niet iedereen bekommerd zich louter om de handel. In sommige kringen neemt de interesse in de politiek juist toe. De reden? Simpel; de wil om een ander politiek systeem in te voeren. Tuurlijk, niemand wil dat de verkiezingen verdwijnen, maar men vind tevens dat het huidige systeem niet meer kan functioneren. Ze hebben het parlement afgedaan als geschikte manier om hen te vertegenwoordigen en zijn opzoek gegaan naar alternatieve regeermethodes. En wie kan hen daarop aankijken? Juist; niemand. Noch de politici noch enig ander persoon. Het parlement heeft er tenslotte zelf een puinhoop van gemaakt.
Maar wat is die centralistische revolutie nu precies? Zoals we hebben kunnen zien is men het Parlement grotendeels zat. Natuurlijk zijn er nog mensen die een verandering niet zien zitten omdat zij het nú goed voor elkaar hebben. Echter, veel mensen kennen het centralisme ondertussen wel, en velen zijn er ook van overtuigd dat het zal moeten worden ingevoerd om de politiek te redden. In dit opzicht is er dus een revolutie gaande in Cyberië. Geen gewelddadige zoals zich zo vaak heeft voorgedaan, maar een vredige waar het enige geweld de overredingskracht van haar aanhangers is.