Auteur: Lucius
Een korte onderbreking, ja, dat moest het worden. Een kleine uitstap naar het vaste land, naar mijn échte thuisland. Even bijkomen van drukke periodes die ik achter de rug had. De mogelijkheid om je even op andere dingen te kunnen concentreren. Dat was de intentie van de korte onderbreking die ik ruim een jaar geleden plande.
Een soort winterslaap, ja dat zou het zijn. Diep wegkruipen in je holletje om daarna weer fris naar buiten komen, klaar voor de grote wereld. Toch kan men onderhand spreken van een uit de hand gelopen winterslaap. Ver weg van Cyberië liepen zaken anders dan gepland, de weg terug was versperd en daardoor was van een snelle rentree geen sprake meer. Wachten leek de enige optie, wachten op het moment dat de mogelijkheid zich weer aandeed om terug te keren.
Goed, zoals nu wel tot U, lezer, moet zijn doorgedrongen, die mogelijkheid deed zich weer aan en zo zit ik hier weer. Toch, onbegrijpelijk maar waar, niks lijkt meer hetzelfde als toen ik dit land verliet. Nieuwsgierige reizigers hebben meer land ontdekt en nieuwe steden zijn gesticht. Mensen over de hele wereld komen nu zelfs naar ons beloofde land toe. Het begint zo langzamerhand wel op de West-Europese landen te lijken! De handel, het enthousiasme, de infrastructuur, de afbraak van de natuur; alles lijkt zo anders te gaan!
Na een flinke reis kwam ik aan in El Peso, waar ik toch wel mijn mooie herringen had liggen. Ik vertrok immers nadat mijn ambt als burgemeester was afgelopen. Ook hier was niks meer hetzelfde. In de tijd dat ik de prachtige ambtsketting mocht dragen wilde men het al, nu was het toch gerealiseerd: El Peso behoort tot Digitalië. Voor mij des te reden te meer te verhuizen naar de andere kant van de Valuta, om daar wat werk te zoeken. Misschien de politiek of advocatuur. Werk in overschot, maar alles is zo veranderd. Alle nieuwe indrukken schieten op je af en ogen komen tekort om alle innovatieve veranderingen waar te nemen.
Maar goed, alles went op ten duur. De handel bruist als nooit te voren, alle inwoners lijken zeker van hun verantwoordelijkheden en bevoegdheden. Ja, het is toch wel mooi om terug te zijn. Het beloofde land beleeft zich misschien wel in een van de beste tijden die het ooit zal beleven. Ik ben trots dat ik hier elke dag mag ontwaken na een rustige en koele nacht. Dat ik kan zeggen: “Ja, ík ben weer ontwaakt”.