Auteur: m1n1conomy
Of ik wat wilde schrijven voor The Miniconomist, ter ere van het vijftig-rondige bestaan van de Federatie.
Liever niet, eerlijk gezegd. Ik heb niet zo veel met nostalgie.
Nostalgie is het idee dat het vroeger beter was, en dat was het niet.
Immers, als het toen beter was, waarom is de boel dan ooit veranderd?
Nee, het gaat om het heden, dat is belangrijk. Het verleden is slechts een referentie-kader, niet bedoeld om te imiteren, enkel om van te leren. En uit de vijftig officiële handelsperiodes waarbij ik aanwezig was, valt wel wat te leren.
1. Je kunt het nooit goed doen als Federal Government/de (voormalige) Overheid In de International Law is opgenomen dat het verboden is ontslag te nemen als lid van het Nationaal of Lokaal Bestuur, indien je het doet uit protest tegen een besluit van de Federal Government. Uit deze oeroude passage in de Wet, blijkt wel dat beslissingen van overheidswege regelmatig op kritiek mogen rekenen. Maar waarom?
Simpel. De mensen die de Federatie besturen op dat niveau zijn prutsers. Ze weten van niks, ze kunnen niks, en vrijwel iedereen zou een betere Federal zijn. Laten we wel wezen, zo’n functie heeft niets te maken met activiteit en betrokkenheid bij de Federatie.
Originaliteit, creativiteit en een zekere mate van tact en diplomatie… allemaal onbelangrijke criteria. En die olifantenhuid, om de kritiek een beetje af te kunnen schudden? Ook niet nodig. Nee, Federal worden is gewoon een kwestie van vriendjespolitiek.
2. Mensen voor de laatste keer waarschuwen in een club helpt niet. Nooit.
Vooral Cyberiërs hebben de neiging om het niet eens te zijn met de CoV/IC/Minister van dit/Minister van dat/andere en alle andere instituten met enige authoriteit. Ofja, ze hebben de neiging om die oneensheid te laten blijken in de club van dat instituut. Het mooiste voorbeeld is de openbare club van de Council of Veterans, waar het Welkom-topic iedere ronde opnieuw verandert in een discussie, ondanks een duidelijk discussie-verbod. Altijd wordt er gewaarschuwd, “Dames, heren, dit is niet de plek voor een discussie. Verplaats deze aub, voordat wij moeten ingrijpen”, en nooit houdt de discussie op. Ik heb waarschijnlijk honderden keren de tekst gezien “Dit is de laatste waarschuwing!”, waarna de discussie vrolijk verder ging. Vijftig handelsperiodes levert veel kennis op, maar ook vragen: Waarom leert men nooit dat alleen postverboden, verbanningen en tijdelijke slotjes op topics helpen?
3. Mensen veranderen niet. Eens een prutser, altijd een prutser.
Ja, behalve de uitzonderingen dan. Maar die zijn schaars (en niemand zit te wachten op een genuanceerd artikel). Dus, als twee oudere inwoners stiekem tegen elkaar gniffelen, “Met
Je zou denken dat er na tiental handelsperiodes verbetering in zit, maar dat is niet zo. Waarom? Geen idee. Zoals ik al zei, ervaring zorgt niet alleen voor kennis, maar ook voor vragen. En voor de mensen die nu denken, “Zou ie mij ook bedoelen?”: Als je het moet vragen, dan is het antwoord ja.
4. Meer dan drie punten is teveel. Dat je al langer in de Federatie woont, betekent niet dat je het beter weet. typen zonder hoofdletters kommas punten en andere interpunctie is voor domme mensen. Een definitieve verbanning duurt ongeveer vijf maanden. Het Priesterschap is overbodig. In de IC zou je gewoon Nederlands moeten kunnen praten.
Ik heb nooit gecheat, dat was mijn broertje. Het Parlement is ten dode opgeschreven. Al vijfendertig handelperiodes. Spammen en flooden wordt beloond met postverboden en verbanningen. Het moeilijkste stuk van een artikel voor The Miniconomist is de conclusie.