Auteur:aljoge
Mijn eerste ervaring als mayor, had tot meer begrip moeten leiden tot miniconomy. Wat blijkt, een aantal zaken worden duidelijk, een aantal mysteries zijn gegroeid.
Het is duidelijk, de exports zijn door mij zelf samengesteld, ik weet wat de spelers willen, maar ik heb geleerd dat de mayor af en toe ook belangen heeft. Een voorbeeld: Het belang van sommige spelers, een steenexport, staat soms haaks op het belang van de mayor. Wegen zijn aangelegd, ziekenhuis is gebouwd, dus wat te doen met al dat steen?
Hoe te handelen met geld? Kiezen voor een stabiel overheidsbeleid, of toch een uitgavenpatroon dat handel stimuleert. Wat bleek? Er kwam zoveel geld binnen om de handel maximaal te stimuleren en toch winst te maken. Zou het niet handig zijn om de mayorbudgetten voor de helft te minimaliseren en de maximale te vergeven subsidie vrij te laten? De mayorbudgetten zijn zo hoog, dat er vrijuit uitgegeven kan worden? Ben zelf een mayor die de beste handelaren stimuleert. Met deze hoge toeslagen is het onmogelijk dat te realiseren. Daarentegen, mayors die de allerarmsten willen helpen, worden belemmerd door een beperkt subsidiebedrag van 2000 ish. De politieke keuze tussen arm en rijk is vervaagd door allerlei regeltjes binnen het systeem.
Nog een punt, het wetboek. Met name artikel 7B lid 4 CL is voor mij vreemd. Burgemeesters dienen zich te houden aan het door de Federals aangeleverde handboek. Voor ik de functie als mayor aannam was ik ervan overtuigd dat alles wat in het wetboek stond de spelregels waren van miniconomy. Het tegendeel bleek waar. Er kwam een mayorinstructie, met regels die niet in het wetboek stonden. Wie heeft dit bepaald? Hoe zijn deze ‘niet wetboek gerelateerde’ regels juridisch aan te vechten? Een voorbeeld: Het mayorhandboek: andere spelers niet voortrekken. Staat niet in de wet. Kan het mayorhandboek niet gewoon in de wet worden opgenomen? Kan de inhoud van het mayorhandboek niet gewoon worden bepaald door de politiek?
En dan het laatste. De toeristen. In het wetboek, komt het woord toerist niet voor. Een toerist heeft zijn beperkingen. Vraagprijs te hoog, of handelaar te rijk – geen toerist. Waarom krijgen mijn 2 grootste handelaren dan geen toeristen? Besluit van de politiek? Nee! Eén enkele of een aantal personen hebben de instellingen van de toeristen gemaakt. Politiek telt niet mee. Dictatuur rules. De toeristeninstellingen zijn niet eens openbaar! En verder: sommige spelers zijn meer op de hoogte dan andere. Zouden de FEDS dit niet gewoon kunnen openbaren. Scheelt voorkennis bij bepaalde spelers.
Conclusie. Het mayorschap heeft mij veel vraagtekens opgeleverd. Corruptie? vriendjespolitiek? dictatuur?!
Voor mij: Miniconomy blijft mysterieus en wordt nog veel mysterieuzer.
Voor de handelaren in Kronenburg: hopelijk hebben jullie geprofiteerd van mijn mayorschap. Ik heb alles ingezet om jullie naar een hoge eindklassering te helpen.