Auteur: Thira Fellod
Mijn strijd blijft doorgaan, maar ik sta alleen. Het Parlement laat maar weer eens zien waarom het echt anders moet. Ik schreeuw in de duisternis, alleen, tussen de grote donkere en doodstille bomen. Waar is iedereen? Waarom moeten die paar mensen de kar de heuvel op trekken? Alsof het pluche van de parlementszetel iedereen in slaap wiegt. Meer dan een enkel woordje komt er niet uit.
Waar het Achterkamertje soms uit elkaar ploft door de heftige discussies, kruipen de spinnen door het Parlement. Parlementariërs hebben blijkbaar geen enkel eergevoel, geen plichtsbesef. Hun winkeltje komt op de eerste plaats, op de tweede plaats en op de derde plaats. Waar dat vinkje achter hun naam voor staat, dat zijn ze blijkbaar vergeten.
Jullie zijn de volksvertegenwoordigers, jullie zijn er voor het volk, voor ons allemaal! Of het nou over economie gaat, of over een politiek stelsel, de stilte regeert. Pas als ze op een of andere manier lekker kunnen profiteren, dan willen er nog wel een aantal wakker worden. Een mayor afzetten? Leuk gaan we doen, lekker onze spierballen laten zien.
Zoals het nu gaat, is het Parlement een log, saai blok beton. Het moet anders, de spanning moet terug. We hebben mensen nodig zie zeggen wat ze vinden, die roepen wat ze vinden, die schreeuwen wat ze vinden. Die verzameling grijze muizen heeft een aantal katten nodig om ze op te jagen. Wie helpt me in deze strijd? In deze jacht? Want er zijn genoeg muizen voor iedereen.