Auteur: Ninthofo
“We zijn wat we zijn, en weet je wat we zijn? Criminelen! Knallen die Cybs (afkorting voor Cyberiërs, redactie)!” riep een burger op een standbeeld van de koning. ” Oorlog! Oorlog!” schreeuwde iedereen op straat. “Weg met hen!” Ik kreeg wapens en bommen. Ik werd mee gesleurd en… Ik werd zwetend wakker op men slaapzak. Wat had ik gedroomd? Oorlog? Ach, een droom. Dat is niks. Ik stapte moeizaam op en dronk een glas water. Ik keek door het raam en het was al ochtend. Een schip voer binnen. Ik rekte me even uit en het was tijd om ovens te verkopen. Ik deed mijn maatpak aan, en ging naar mijn fabriekje.
De werknemers waren al gearriveerd. “He, baas, je ziet er niet zo frisjes uit?” riep er één. “Ach, werken jullie, of jullie hebben loonvermindering” riep ik geïrriteerd terug. Ik voelde me niet goed van de droom, en liet de productie starten. Ik moest de stenen nog gaabn halen bij dara. Ik stapte de vrachtwagen in en reed naar Broadway. Dara lachte me tegemoet en laadde de stenen in. “Ik stort het wel op je rekening hoor!” riep ik haar toe terwijl ik het gaspedaal indrukte.” Ik reed weg, en begon al wat slaperig te worden. Ik reed een wapenwinkel voorbij. Hmm, interessant, even een stop maken. Ik parkeerde de vrachtwagen.
Ik stapte kordaat de winkel binnen en een winkelbediende groette me. “Goedemorgen” bromde ik terug. “Geef me een wapen, en wat kruit” Zei ik wat slaperig. “Niet zo in een goede bui?” vroeg hij vriendelijk. “Nee, niet echt. Wat? 436 ISH in totaal? Jij…” Maar veel verder kwam ik niet of sugarfree kwam binnen en ik kocht direct het wapen. ” Welwelwel, is Ninthofo de verkeerde kant aan het opgaan?” vroeg hij al lachend. “Ja, een echte digi heeft wat schietruimte nodig hé.” Al lachend liep ik weg. Ik stapte weer in mijn vrachtwagen. Ik had al lang plannen om mijn productie uit te breiden. Ik kwam in mijn straat en zag een schroevendraaier winkel. Ik ging mijn wapen eens uitproberen. Ik stopte met piepende remmen en stapte uit de vrachtwagen en laadde het pistool. Ik stapte naar de winkel. En zag tot grote ergernis dat uit de winkel gesloten was. Hij moest wel bij dara zijn. Ik stapte in en reed in volle vaart de straat uit. Ieeeet!!! De bocht in, en met volle vaart naar de stenenwinkel. Ik vertraagde en richtte het pistool op de etalage.
Taktaktaktaktaktatak… alle kogels waren direct opgeschoten, en een gewonde ferrari viel neer. IEET! Ik stopte, stapte uit en viel de winkel binnen. Een gewond lichaam lag er, en een winkelbediende verzorgde hem. PAF! Ik viel neer. Ik werd ook neergeschoten? Wraak actie… dat kwam in me op. Ik hoorde al een ziekenwagen, maar had het verkeerd. Het was de politie. “De cel in jij!” Ik spuwde bloed uit. “Hup, de wagen in, en als je hem bevuilt knal ik je eigenhandig neer!” Een snauwende agent smeet me in een laad bak en reed met volle vaart naar de gevangenis. 10 dagen zat ik er. Volledig geslagen en mishandeld met hondenbrokken als eten. Ik voelde me zwak. Ik mocht er uit. Ik werd er uit gestompt. Letterlijk. De verhalen van nasi klopten, de gevangenissen waren de hel. Ik ging al strompelend naar mijn winkel, en liet weten dat ze nog stenen moesten kopen en de fabriek draaiend moesten houden. Ze deden het. Ik verbeterde na de hulp van nasi en had nog altijd een pistool bij me. Ik kreeg wat kruit van een onbekende.
Ik besloot naar Cyberië te gaan. Ik wandelde naar de haven en betaalde een ticket. ” IEDEREEN AAN BOORD!” Ik zag nog haastige mensen aan boord gaan, en sugarfree was er ook weer bij. We babbelden nog wat, toen we in ED aankwamen. We gingen elk onze eigen weg. Ik schoot een cyber neer, en kwam glorievol terug in digi. Neuroman begroette mij, en stopte me wat kruit toe. Ik ging naar de winkel, en verkocht 7 ovens aan Japanners, en verdubbelde mijn winkeloppervlakte. Ik ging weer eens op straat, en er stond een menigte aan het standbeeld van Koning Naamloze VII. “De Jacht is geopend op die cybs jongens! Knallen die boel, en vergeet niet Salvatore Marananzo te schieten!” ” JEEEEEUUUH!” riep een joelende menigte en ze liepen met pistolen naar de schepen. Die voer direct af en ik keek na op de steiger. Ik werd beschoten. PAF! Ik kreunde en viel neer. Ik ontwaakte in een ziekhuis. Ik werd verzorgd. Na een dag vloog ik al op straat en ging ik mijn boekhouding weer eens verbeteren. Een stroom mensen kwam op straat en iedereen was opgetogen over het feit dat een cyb, helemaal was afgeknald. Ik grinnikte, en stapte verder. En daar zag ik de broer van een cyb zitten picknicken.
Salvatore maranzo2 zat daar op zijn gemakje eten binnen te werken. Paf, Paf, Paf! Drie kogels en hij viel neer. Ik at rap wat eten van hem op, en ik verstopte het pistool onder een steen in een beekje. Meten kwamen een aantal agenten aangespoed, die me in luttele seconden overmeesterden. “Jij weer? Nu vlieg je echt de bak in!” BAF, een klop op men hoofd en ik viel bewusteloos. Tien dagen zat ik er. Ik werd weer vrij gelaten. Ik schoot weer, ik werd officieel criminal. Ik ging weer naar mijn winkel. De arbeiders waren al naar huis, en ik zelf wou gaan slapen, toen ik de krant zag liggen. “Kronenburg onafhankelijk”. Digi steunt het nieuwe land las ik. Wel dan steun ik het ook! Ik ging weer knallen, maar mijn Protector Men Document (PM) was ingetrokken. Ik ging naar de haven. De banieren hingen maar halfstok. Misschien eens tijd om terug naar men krot te gaan. Ik voelde een bries in men nek, en zag in de verte Cyberië liggen. Wat ik niet zag liggen, was de hoop op een betere toekomst in de Federatie…