Auteur: bonanza
Er was eens een Grieks tempeltje. Hoog op een berg stond het te pronken in de felle zon. Een specifieke God was er nooit aan toegekend. Mensen aanbeden er dan ook verschillende Goden zoals de God van de Oorlog, de Godin van de liefde, de God van de handel of de God van het sociale plezier. Het ronde tempeltje stond er al eeuwen. Het bestond uit een centrale zuil met daar rond een even aantal smallere zuilen. Allen samen droegen ze een rood zwaar dak. Regelmatig diende men één of meerdere zuilen te vervangen door een nieuw exemplaar. De wind had immers vrij spel en knabbelde traag maar zeker aan het witte marmer.
Op een dag besloot één van de kleinere, oudere zuiltjes eens gek te doen. Het liet zo nu en dan eens horen dat het gewicht dat het moest dragen wat te zwaar werd en loste voor enkele seconden de steun. Een van de andere kleine zuiltjes, een nieuw exemplaar, gromde afkeurend, waarna ook andere zuiltjes klaagden. Het oude zuiltje stribbelde eerst wat tegen, maar besloot uiteindelijk toch in te binden. Het grommende zuiltje vond echter dat de lasten ten alle tijden door iedereen gedragen moesten worden en dat afwijkend gedrag gestraft diende te worden. De dikke centrale zuil twijfelde. Het oudere zuiltje begon te wanhopen en het grommende zuiltje zag dat het meer moest doen om de centrale zuil aan haar zijde te krijgen. Ze besloot te protesteren en weigerde nog langer haar deel van de lasten te dragen. De dikke zuil besloot in te binden en verschoof al het bijkomende gewicht naar het oudere zuiltje. Een steeds maar groeiende barst ontstond in het zuiltje. De centrale zuil bleef onverzettelijk. Een kleiner zuiltje dat tussen het oudere en het dienstweigerende zuiltje instond, begon dezelfde effecten te voelen. Een kleine barst ontstond. Het oudere zuiltje begon te kraken en stortte ten slotte in. De brokstukken vielen van de bergwand honderden meters naar beneden. Het grommende zuiltje was tevreden. Het hervatte haar taken en ving haar deel van het gewicht weer op. Voor het andere barstende zuiltje kwam de hulp echter te laat. Onder luid geroffel brak ook dat zuiltje in verschillende stukken uiteen en viel het langs de bergwand naar beneden. Broederlijk kwam het naast de brokstukken van het andere, oude zuiltje te liggen.
De brokstukken werden later gebruikt om een forum mee te verfraaien. Het tempeltje zelf staat er tot op de dag van vandaag nog steeds, met twee missende zuiltjes. Rondom het tempeltje zijn al een tijd hekjes geplaatst om te voorkomen dat onvoorzichtige bezoekers de andere zuiltjes zouden beschadigen. Zo veilig afgesloten van mogelijke moeilijkheden zal het er waarschijnlijk nog wel een tijdje blijven staan. Als de Goden het willen tenminste…