Auteur: Frederik Alvarez
We vervolgen het verhaal van Ismaël, de arme jongen die na het ontmoeten van een rijke handelaar uit Roebelarendsveen een keuze moest maken. In dit vervolg heeft Ismaël gekozen om niet mee te gaan met de handelaar.
Hierdoor wist Ismaël zich op te werken tot een rijke zakenman die een mooi huis bezat in een van de rijkere buurten in het altijd mooie Zwollar. Ismaël is een slimme ondernemer, hij gebruikt vrij weinig benzine en heeft allerlei handeltjes lopen. Daarnaast is het ook nog eens een expert op de aandelenmarkt. Zo was Ismaël bijvoorbeeld dé man tijdens de crisis op de aandelenmarkt.
Hij kocht onder andere bedrijven op van buitenlandse investeerders en heeft die na de crisis voor miljarden verkocht aan dezelfde investeerders, waarvan hij de bedrijven voor maar zo’n 100.000 I-shell had gekocht. Ook in de politiek was het succes van Ismaël bekeken. De politiek wou weten hoe hij dit deed zodat heel het land er profijt van had. Zo gezegd, zo gedaan.
Na een paar proefpersonen die mislukten, werd besloten Ismaël aan te stellen als Minister van Financiën. Dat klinkt best gek, maar misschien, dacht de politiek, is het beter dat hij direct het beleid voert en niet alleen adviseert. En ja hoor, het ging een stuk beter met de economie.
Maar wat was er gebeurd als Ismaël niet het risico aan durfde op de aandelenmarkt? Stel; hij had de bedrijven niet gekocht, de economie floreerde wat later dan verwacht en er vielen een aantal banken om doordat ze de schuldeisers niet konden terugbetalen. Maar dat is niet enige, nee, zeker niet.
De buitenlandse investeerders wisten hun bedrijven te laten floreren in ons land. Wij gaven ons zuurverdiende geld uit aan het buitenland. Onze economie viel stil, hadden we toch maar bij de duurdere bedrijven in ons eigen land gekocht.
Moraal van het verhaal? Koop je goederen eerder bij handelaren in je eigen stad, zij zullen sneller goederen terug kopen bij jou dan dat handelaren van buiten jouw stad bij jou kopen.