Auteur: Tuned
Achttien Parlementsleden ontslagen, vijftien door inactiviteit, cijfers die men niet zou verwachten voor een land dat graag uitpakte met dé bakermat van de politieke democratie, genaamd het Parlement, te zijn. Handelsperioden lang werd dit als het paradepaardje gezien van Cyberië, om dan in handelsperiode 95 van kroonjuweel naar schaamte gedegradeerd te worden. Welkom in Cyberië, land van de politieke inactiviteit.
Al enkele periodes wordt de inactiviteit van de Parlementsleden in het Parlement aangehaald, maar vaak wordt het topic weer afgeschoten met als argument dat de kieslijsten nog vol staan met mensen. Wat men wel deed was de regelgeving veranderen; men zag dat de Parlementsleden nog wel vaak gingen stemmen, maar niets postten in het Parlement. Dat heeft men proberen te verhelpen door inactiviteit te laten vaststellen als men 72 uur niets post in het Parlement of het Achterkamertje, zodoende moest men politiek actief zijn in het Parlement of Achterkamertje. Het is een regel welke niet moeilijk is voor een Parlementslid om aan te houden, je kunt immers eender wat gepost hebben.
Waarom nu zoveel ontslagen?
Waarom waren er nu zoveel meer ontslagen Parlementsleden dan andere periodes? Er zijn een aantal factoren die kunnen meespelen:
– Het consequenter optreden bij het opmerken van inactiviteit.
– De lange kieslijsten die gevuld werden door partijleiders met mensen waarvan men al dan niet wist dat deze inactief gingen zijn. Indien men dit niet wist, had men zich beter moeten informeren bij de eigen leden of deze actief verder gingen.
– Parlementsleden die er enkel zitten voor het geld, wel gaan stemmen, maar zich niet graag met politieke discussies bezighouden.
– Een dalende politieke interesse.
Lijsten vol met potentiële inactieven
Kieslijsten gevuld met inactieven, het zijn de partijleiders die deze mensen erop zetten, zijn zij dan verantwoordelijk hiervoor? Een deel van de ontslagen kan worden verklaard doordat men steeds de volgende op de kieslijst moet nemen, partijvoorzitters hebben nogal graag een lange kieslijst voor wat meer stemmen binnen te halen. Zodoende vullen zij die laatste zitjes met mensen die zich hebben aangemeld voor hun partij (maar niet per sé actief gaan zijn). Hoe meer mensen je recruiteert voor je partij, hoe meer stemmen je krijgt, zeker als je ervanuit gaat dat ieder extra lid twee stemmen meeneemt. Op een totaal van zeventig stemmen zijn twee stemmen toch al een extra 3%.
Dalende politieke interesse?
Een dalende politieke interesse wordt tegensproken met het argument dat de kieslijsten gevuld zijn. Ik trek dit nog in twijfel, de kieslijsten zijn namelijk gevuld met potentiële inactieven (waarom anders waren er zoveel ontslagen deze periode), de partijvoorzitter zet deze graag op zijn lijst om wat meer stemmen te bekomen. Overigens, doordat nu veel ex-parlementsleden passief kiesrecht krijgen betekent het ook weer dat er minder mensen zijn voor op een zetel in het parlement, oogt een tekort aan mensen?
Te hoog loon
Er is ook een minderheid dat Parlementslid wilt worden voor het geld, een factor dat door sommigen wordt betwist. Maar als je kijkt naar het blind goed- of afkeuren bij (wets)voorstellen door Parlementsleden, de weinige politieke inbreng en de hoge lonen, kan men deze mogelijkheid niet betwisten. Parlementslid betaalt namelijk goed; 200 I-Shell per dag ofwel 4.200 I-Shell voor een hanelsperiode. En dat nog wel in tijden waar de steden vaak te weinig geld hebben en terwijl de lonen van Assistants en Recruiters door de Federals geschrapt zijn. Misschien eens tijd dat onze eigen politici ook eens inleveren?
Conclusie
Het probleem is duidelijk; te veel inactiviteit, oorzaak hiervan zijn enkele andere pijnpunten die hier met in verbinding staan en dringend aangepakt moeten worden. Een aantal van deze pijnpunten zijn al aan bod gekomen in dit artikel. Het is belangrijk dat de komende regering deze pijnpunten serieus neemt en hier z.s.m. maatregelen voor neemt zodoende dat het volk weer wat meer krediet kan geven aan hun eigen democratisch verkozenen.