Auteur: entertje
Het is zaterdagochtend 10 uur en korte, felle regenbuien teisteren het marktplein van het meestal toch al zo erg waterige, maar mooie Roebelarendsveen. Op het midden van het marktplein, staat het clubhuis van de lokale voetbalvereniging FC Rveen waar mensen die een veilig onderkomen zoeken tegen de regen kunnen schuilen en ook ik bevind me daar aan een tafeltje niet ver van de bar af.
Het is tijdens één van die felle korte regenbuien dat twee handelaren uit het niet ver afgelegen Zwollar op dat moment elkaar ontmoeten aan de door de weeks zo rustige clubbar. De twee handelaren kennen elkaar niet maar raken desondanks met elkaar aan de praat omdat ze allebei in dezelfde stad en daar ook handelen. Op een gegeven moment gaat het gesprek erover, dat het soms zo lastig is om aan producten te komen waarvan normaal gesproken genoeg van op voorraad is in de drukke Zwollarse winkelstraten.
De ene handelaar handelt in plastic en machines en heeft soms echt een probleem met het vinden van pompen en motoren die nodig zijn om de machines te kunnen maken die het plastic op hun beurt weer kunnen produceren. Zonder die pompen en motoren geen machines en zonder machines geen plastic, met als logisch gevolg inkomstenverlies. De andere handelaar heeft precies hetzelfde probleem eigenlijk, alleen dan met een heel ander product, namelijk goud.
Na een korte stilte merkt de handelaar in de kogelvrije vesten op, dat het wellicht wel een uitkomst zou zijn, als de handelaar in plastic, dat ene gemakkelijk verkrijgbare product op voorraad zou hebben in het magazijn, dit terwijl hij die goudvoorraad nooit echt zelf nodig heeft, en, in tijden van nood kan leveren aan de erg ‘op-zoek-naar-goud’ zijnde handelaar in kogelvrije vesten. Beter iets meer betalen voor dat zo nodige begeerde goud aan de handelaar in plastic dan totaal geen ene vorm van inkomsten hebben omdat er geen goud te vinden is in de straten van Zwollar.
De plastichandelaar merkt op dat dit moment een eureka-moment is en beredeneert, dat, indien de handelaar in kogelvrije hetzelfde zou doen, door dus een paar pompen en motoren in het magazijn op voorraad te hebben terwijl hij ze nooit echt zelf gebruikt, hij altijd zijn plastic waarmee hij hoofdzakelijk zijn brood mee verdiend kan blijven produceren, ook al is er in heel Zwollar geen pomp of motor meer te krijgen.
Ondertussen is het zonnetje weer gaan schijnen over het marktplein en langzaam wordt het weer wat rustiger in het muffe clubhuis. Ook de twee handelaren betalen hun rekening en maken aanstalte om weer verder te gaan lopen over de inmiddels druk geworden markt van Roebelarendsveen. Terwijl de twee handelaren naar de openstaande deur lopen, sta ook ik op en loop naar de bar en betaal mijn rekening. Met weer een idee rijker verlaat ik vlak achter de nog steeds met elkaar in gesprek zijnde twee handelaren het clubgebouw.