Auteur: Luis Alvarez
Het was een rustige maandag, ik was toevallig op het partijkantoor van de regeringspartij voor wat informatie toen mijn oog viel op een kaartje. Nadat ik het had opgepakt en het beter bekeek, zag ik dat het een identificatiekaart was voor de privégedeeltes van het partijkantoor. Ik besloot direct toe te slaan en eens in de geheime archieven van de partij te duiken.
“Welkom terug!” gaf het toegangsscherm aan toen ik de deur opende, ik kwam een grote stoffige ruimte binnen waar iedere kast een letter had meegekregen. Ik besloot eerst bij de “G” te kijken, de “G” van “geheim”.
In die kast lag een dik dossier, “CFC” genaamd. Als ondertitel had het dossier eerst “INVOEREN!” meegekregen, maar dat was doorgestreept. Nu had het als ondertitel “Stil invoeren, niemand gaat het merken.” Toch handig om te weten denk ik zo. Op bladzijde twee van het dossier stond zelfs de volgende quote: “Doe zoals de Chinezen, voer iets door dat de rest niet leuk vind. Ontken niks, zwijg er gewoon over. De media zal het vergeten, het volk ook Om den duur geeft geen kat meer om het feit dat we een vreemdelingenlegioen hebben” Wie dit precies zei was niet duidelijk te lezen, maar gezien het een paradepaardje is van Le Vainqueur, neem ik aan dat hij het heeft gezegd.
In een andere kast, die de letter “V” had meegekregen, lag een dossier met de naam “Joep Eerlijk”. Joep Eerlijk was vice-president en lid van het responsteam. Doordat lidmaatschap was hij crimineel geworden en dus was er flink wat bij te houden voor de partij. Zeker toen hij onderwerp werd van een discussie in bijvoorbeeld de Embassy Cyberia. President Ralgon besloot daarom maar om iedereen binnen de partij er op te wijzen dat het beter was deze kwestie te negeren. Dus de President ontloopt belangrijke discussies samen met zijn partij. Hoezo democratie waar de politiek verantwoording aflegt aan het volk?
In de kast van de “W” lag een dossier “Artikel 0”. Dat klonk ook nog best interessant. Ik besloot om het dikke dossier mee te nemen naar mijn kantoor en het daar eens uit te pluizen. Toen ik naar buiten liep, werd ik helaas ontdekt door een beveiliger. In alle haast van het wegrennen, verloor ik de kaart die mij toegang verschafte. Maar het dossier had ik wel mooi! Na het gelezen te hebben, durfde ik het niet meer opnieuw te lezen. Dit was schokkend nieuws. Op pagina 1 van het dossier stond het volgende: “Dit artikel is ontworpen door Mariadoc en zal hoe dan ook Cyberië laten beven op haar grondvesten.” Het artikel bevatte enkele beginselen. Een van de beginselen was ook “Bij gerechtelijke uitspraak van de Openbare of Internationale Rechtbank kan besloten worden enige Cyberische wet, verordening of richtlijn die strijdig is met dit artikel niet uit te voeren of the vernietigen. De beklaagde partij is waar het wetten aangaat het Parlement, vertegenwoordigd door de Openbaar Aanklager, en waar het verordeningen of richtlijnen betreft de uitschrijvende mandataris.” Indien ik dit goed gelezen heb, zal dit dus betekenen dat de Openbaar Aanklager nooit het Parlement zal aanklagen vanwege tegenstrijdige wetten. Dat terwijl juist die persoon uitstekend geschikt zou zijn voor zo een aanklacht. Andere zaken van dit dossier zijn helaas niet belangrijk genoeg om in het dossier te zijn opgenomen.
De vraag is nu wat de Cyberische Centrum Partij zal doen nu haar plannen op straat liggen. Is dit het einde van deze partij vanwege wantrouwen onderling of slaat het juist keihard terug? Dit zullen we zeker komende editie lezen!