Ach Digitalië, dat rare buurland. Heel veel verhalen doen over El Peso en Monapoli de ronde, maar zijn ze ook allemaal waar? Zijn de straten er bezaaid met lijken en word je echt beroofd en beschoten zodra je van de boot af stapt? Uw reporter ging ter plaatse een kijkje nemen.
Laat ons eerlijk zijn: de tijd van Alvarez is misschien voorbij, maar echt veilig is Digitalië nog steeds niet. Ga er niet rondhangen met je zakken vol geld, of je krijgt wel een plank tegen je toeter. Maar ook hier zijn er hotels, en die zorgen voor een gevoel van veiligheid dat er voorheen niet was. En terwijl hotels in Cyberië een gelegenheid zijn die puur mikken op de grotere handelaren en de duurdere toeristen kan je als gewone passant hier wel even inchecken. Zo huurde ik een kamertje voor 200 I-Shell. Dat is in pakweg Zwollar ondenkbaar.
Het is opvallend hoeveel goudeerlijke handel er in Digitalië er is. Geen prijzen die je bedotten en handelaren die erin geslaagd zijn om in de twee steden een klein netwerk van winkels uit te bouwen. Sommige van die winkels zijn ook voor Cyberiërs enorm interessant. Zo viel mijn mond bijna open van verbazing toen ik in de winkel van Fresca_88 gewoon een vliegtuig te koop aangeboden zag! En dat terwijl het in veel Cyberische steden niet eens denkbaar is dat er een gebouwd zou worden.
Oorspronkelijk trok in naar Digitalië om in Cyberië de handel in kruit op poten te zetten, zodat we zelf vliegtuigen zouden kunnen bouwen. Nu ziet het er eerder naar uit dat ik gewoon een gans vliegtuig mee naar huis zal brengen per boot. Een helse onderneming, maar het oude credo geldt nog steeds: “In het Wilde Westen is alles mogelijk.”