Cyberië kent nu enkele handelsperiodes een politiek systeem waarbij een Keizer en twee Geestelijken worden gekozen. De eerstgenoemde benoemt daarnaast een Paus die verantwoordelijk is voor de financiën van Cyberië. Dit systeem werd ingevoerd als vervanging van het parlementaire stelsel wat Cyberië zo kenmerkte. Dat stelsel werd echter steeds moeilijker hanteerbaar. Het Parlement moest gevuld worden met 7 actieve inwoners, en steeds meer werd het echt vullen. Opvullen wel te verstaan. Inwoners die zich Parlementslid mochten noemen deed vaak niks met dat recht of in ieder geval steeds minder. Er moest wat gebeuren, dat was duidelijk.
Voor- en tegenstanders van het toenmalige stelsel bevochten elkaar met woorden en uiteindelijk wisten de tegenstanders met een coup Cyberië om te vormen in het eerste Keizerrijk van de Federatie. Maar dat Keizerrijk heeft niet direct geleid tot wat het grote publiek wil:
Activiteit. Men hoeft niks in het systeem en de Keizer kan alle wetsvoorstellen blokkeren. Pas wanneer men allemaal samenspant kunnen er veranderingen plaatsvinden en anders is een discussie vaak zinloos. De huidige Keizer heeft enkele periodes onder het huidige stelsel aangekeken en kwam toen tot de conclusie dat het zo niet langer kan. An sich was er niets mis met het Parlement. Verschillende partijen zorgen immers voor leukere discussies en een aantrekkelijkere dynamiek, een echt spanningsveld. De vraag is alleen hoe je die partijen zover krijgt om daadwerkelijk standpunten op te stellen, die te beschermen en ze proberen uit te voeren. Daarnaast is het de vraag hoe je inwoners actief houdt.
Momenteel ligt er onder andere een plan om partijen te koppelen aan de lokale verkiezingen. Dit moet nog worden uitgewerkt, dus op dit moment kan daar niet uitgebreid op in gegaan worden. Daarnaast moet het Parlement verkleind worden. Het is immers makkelijker vier actieve inwoners te hebben dan bijvoorbeeld zeven actieve inwoners. Komend jaar zou dit alles af moeten zijn om te worden ingevoerd. Oplossingen voor de standpunten zijn er nog niet echt. Dat is dan ook echt de moeilijkste opgave van allemaal. Hoe zorg je ervoor dat mensen niet op een naam stemmen, maar op de ideeën van iemand? Die vraag zal openblijven in dit artikel.
Dan naar de huidige politieke situatie, met name het ontslag van A Lontra. Waarom werd hij ontslagen? Welnu, zoals al naar voren is gekomen, is de Keizer van mening dat het Parlement terug zou moeten keren. Omdat iedereen dan voor zou moeten stemmen, moet er een zekerheid zijn dat iedereen ook daadwerkelijk voorstemt. A Lontra was niet geen zekere factor, daardoor moest hij politiek sneuvelen.