Op meer dan één plaats worden op dit moment in onze Federatie kwesties besproken die leiden naar één en dezelfde oplossing: internationalisatie. Het lijkt de universele oplossing te worden, en iedereen drinkt de Kool-Aid, maar wat zijn de gevolgen?
Als gevolg van de slinkende bevolking lijkt het voor veel beleidsmakers een ideale oplossing om zoveel mogelijk verantwoordelijkheden te centraliseren. Dit proces is al vele jaren gaande, en de gevolgen zijn duidelijk in de grootte van de verschillende nationale overheden. Waar in het jaar 2002, Europese jaartelling, nog om en bij de twintig mensen de Cyberische regering vormden in een democratie die nog meer dan een decennium zou staan, is het huidige Cyberië net bekomen van de korte stunt als Keizerrijk.
De regering huist in gebouwen uit het Keizerrijk-tijdperk en de bureaus worden bemand door niet meer dan vijf mensen.
Op zich geen slechte regeling, maar het wordt pas een probleem als we dat in een internationale context ook gaan doen. Het haalt verantwoordelijkheden weg bij de lokale en nationale besturen, waardoor die functies hun toegevoegde waarden kwijtraken. Burgemeesters kunnen voor een heel stuk nu op automatische piloot spelen, aangezien hun taak bijna doorlopend is om een gestage stroom exports in te geven, op aanvraag parkjes te plaatsen op kavels van 30 I-Shell en op tijd en stond BTW uit te betalen. In de nationale overheden is het nog schrijnender: de meerderheid houdt zich meer bezig met het aanpassen van wetboeken dan het uitvoeren van diezelfde wetboeken.
En dan zien we dat er tekorten zijn aan mensen die de posities in het middenkader, de uitvoerende machten invullen. Officers, Teachers, Lawyers en Priests komen in alle landen tekort, en dan wordt er naar de aloude optie van internationalisatie gegrepen. Het delen van de weinige menselijke resources die er in de Federatie rondgaan. En de verantwoordelijkheid voor deze resources gaat uit handen van de nationale en lokale overheden en gaat naar organen als de Federal Union, de High Council of het International Court.
Op het einde van die rit schiet er weinig meer over voor de lokale en nationale overheden dan onderhoud te plegen op de wetboeken en al het eigenlijke beleid een niveau hoger te schuiven, en zo zijn we weer bij af. Waar ze vroeger direct contact én invloed hadden op het dagelijkse leven, zijn ze nu niet meer dan een verplicht nummertje.
Ik zeg power to the people! Haal de ervaren inwoners uit de ivoren torens van de Federal Union en de High Council en laat ze al die energie die ze nu in bestofte wetboeken laten wegrotten weer focussen op die oh zo belangrijke eerste treden van het politieke pantheon! Laat de International Law verworden tot een vast aantal wetten, de samenstelling van dat basiskader kan de zwanenzang van de Federal Union en de High Council zijn voor mijn part, en geef dat basiskader aan Federal Government om toezicht op te houden. Alle verdere internationale betrekkingen kunnen in de vorm van internationale verdragen gebeuren, zonder gedoe met internationale postjes enzo, gewoon tussen de overheden, in hun ambassades desnoods, dan hebben die dingen ook nog eens nut.
Geen mensen met de juiste diploma’s? De regeringsverantwoordelijke voor onderwijs kan tussen twee handelsperiodes de nodige examens afleggen bij Federal Government. Die voor Justitie kan direct ook maar beter een Officer en Lawyer-diploma op zak hebben. In een leger zijn de onderofficier de ruggengraat van alle eenheden, wel in onze Federatie moet dat het middenkader zijn: de instapfuncties, de lokale en nationale besturen, de posities waar een nieuwe inwoner begrip voor heeft en een band mee kan hebben.
En dat de kosten voor de nationale overheden zijn? Mooi zo! Dan wordt budgetteren nog eens een kunst, in plaats van handenvol cash uitdelen zolang de voorraad strekt! Als we willen dat beroepen als President, Consul of Education, Teacher, Lawyer, Mayor en al die andere icoontjes weer wat betekenis krijgen, dan is ervoor zorgen dat ze verantwoordelijkheid en werk hebben onze eerste taak.
Zolang hun taken gedaan kunnen worden door een matig geschreven computerprogramma gaat de uitvoering van zo’n functie enkel leeg aanvoelen, gaat niemand er voldoening uit halen en gaat de verveling en doelloosheid meer slachtoffers maken onder onze inwoners dan Digitaliaanse kogels.