Sinds ik onze Federatie opnieuw betrad heb ik me al twee keer kandidaat gezet als burgemeester. Niet dat ik ontevreden ben met het beleid van onze huidige burgemeester, maar omdat ik een democratie noodzakelijk vind, en dat zijn verkiezingen met één kandidaat nu eenmaal niet echt.
Op de dag voor de verkiezingen loop ik het toepasselijke liedje van Frank Boeijen fluitend door een mooi parkje in Kronenburg, als ik martijn5 tegen het lijf loop, is hij licht nerveus over de aankomende verkiezingen. Bij een koffie in het parkcafé bespreken we de afloop van de handelsperiode en onze toekomstperspectieven. Ik leg hem mijn motieven uit om mij verkiesbaar te stellen, en maak hem duidelijk dat deze verkiezingen in feite vooral een barometer moeten vormen voor zijn populariteit. Steunt de bevolking zijn beleid nog, kiezen de mensen nog voor hem, of stemmen ze liever op een minder bekende tegenkandidaat als een soort van proteststem.
Twee dagen later lig ik televisie starend in mijn zetel naar de eerste exitpolls te kijken vanwege het slechte weer. Ik dut even in en wordt twee uur later wakker net op tijd voor het Miniconomy journaal. De uitslagen zijn bekend. Zoals verwacht wordt martijn5 opnieuw onze burgervader met een totaal van 68% wat zijn populariteit nog steeds bevestigt. Langs de andere kant stijgt mijn aandeel stemmen wel. Dus één raad beste burgemeester, doe je best want op het einde van de volgende handelsperiode doe ik opnieuw hetzelfde.