Sinds de invoering van de kavelbelasting voor personen die in het bezit zijn van meer dan 100 kavels en het verbod op kavelgraven voor MV’s is het beroep van kavelgraver vrij noodzakelijk geworden. Want alles zelf graven zou een fortuin kosten aan kavelbelasting. Vermits niet elke stad over de zelfde grondstoffen beschikt wordt er reeds vrij snel binnen een handelsronde gehandeld in tussen steden van eenzelfde land. Maar eens er enkele reders hun vloot aan het varen hebben gaat dit ook internationaal.
Toch kun je deze categorieën best apart bekijken.
Het binnenlandse graven en verkopen van grondstoffen is een basis voor de binnenlandse economie. Dit lijkt me dus logisch dat het gebeurd aan kostprijs + acceptabele mark-up. Want het is noodzakelijk om de stads en nationale economie draaiende te houden. Al zal de kostprijs ook hier stijgen naar gelang de kavelbelasting dat de verschillende gravers moeten betalen. Een optie is natuurlijk om voldoende verschillende gravers te vinden, maar dit kan dan weer tot logistieke issues zorgen.
Het internationaal handelen van grondstoffen is een economisch complexere oefening. De vraag die moet gesteld worden is waarom je naar een ander land moet reizen om grondstoffen te halen: 2 mogelijkheden: of de grondstof is niet beschikbaar in eigen land of de grondstoffen zijn reeds uitgeput in eigen land. Een typisch voorbeeld van het eerst zijn diamanten. Welke dan ook aan woekerprijzen doorverkocht worden aan de landen zonder diamanten. Klinkt logisch geen eigen markt dus kan de vraagprijs hoog zijn.
Maar in het geval van de uitputting van grondstoffen in andere landen zie je soms rare zaken gebeuren. Laatst zag ik een handelaar die zijn grondstoffen goedkoper ging verkopen aan buitenlandse handelaars dan aan binnenlandse. Op korte termijnbasis kan dat voor de handelaar in kwestie een winstgevende operatie lijken, maar is ze dat ook op lange termijn? Want door het aan spotprijzen doorverkopen van grondstoffen aan buitenlandse handelaars verdwijnt deze natuurlijk uit de nationale resource voorraad en kan het later een lokaal tekort op de markt veroorzaken, wat dan een stilvallen van de lokale economie kan veroorzaken. En daar zal de handelaar die zijn grondstoffen aan het buitenland verkocht voor een appel en een ei dan zelf ook niet beter van worden.
Tot slot bestaat er ook nog een derde interessante groep klanten van grondstoffen, de toeristen. Deze zijn vaak bereid om een heel aardige prijs te betalen om toch maar wat grondstoffen als souvenir mee te nemen uit onze federatie.