Realiteit of dystopia? Of beiden? Heb je ooit geprobeerd om een ideale federatie in te beelden? Een federatie zonder oorlog, inactiviteit, faillissementen of criminaliteit? Indien ja, dan ben je bent niet alleen. Op vraag van de hoofdredacteur schrijven velen wellicht over hun ideale federatie. Maar zij zijn niet de eerste.
Plato beeldde zich al in de oudheid een verlichte republiek in bestuurd door filosofische koningen. Vele religies beloven namelijk ook geluk in leven na de dood, en door de federale geschiedenis heen hebben velen geprobeerd om een paradijs in de federatie te bouwen. Republieken en dictaturen wisselden zich af in Cyberië, elk met hun antwoord en denkwijze om het besturen te idealiseren. Ibisha werd gesticht uit de hoop om Spaanse immigranten te lokken naar het eiland in onze federatie. Digitalië was de utopie van de ultieme vrijheid. Een geschiedenis in beweging, onder een bestuur van stabiliteit. Thomas More’s boek ‘Utopia’ gaf het concept een naam. Grieks voor ‘geen plaats’.
Ondanks dat de naam onmogelijkheid verbergt, hebben vele individuen geprobeerd ons een Utopia te verkopen. Namelijk door hun moderne denken en politieke vooruitgang geven ze ons hoop dat deze dromen eindelijk realiteit zouden worden. Maar telkens weer, veranderde ze in nachtmerries van oorlog, inactiviteit en onderdrukking. En toen federalisten kritisch het utopisch denken bekeken verboden ze elke vooruitgang dat de federatie in zijn huidige vorm zou kunnen schaden. Geen revoluties, geen dictatuur, geen verandering.
Zelf het inbeelden van een federatie waar bepaalde trends in een gelijktijdige samenleving tot het extreme worden genomen word bestraft in vele vormen. Velen noemen het “utopisch” denken schadelijk voor de federatie. Economisten, criminelen, technocraten en politica. Ze beschrijven allemaal een wonderlijke toekomst voor de federatie als we een door hun opgestelde visie volgen. Maar geen enkel dat woorden tot daden kan omzetten. Want velen zijn omringt door conservatieve nostalgie. Nieuwe technologie en ontdekkingen die beloofden om handelaars vrij te maken, sloot ons op in de routine en leegte van handel, terwijl tycoons rijker werden dan de overheden van de federatie. Want wat is een heerser voor een handelaar? De handelaar heeft het meeste geld en het meeste prestige. De heerser verliest het meeste geld en heeft geen prestige. Kortom de inkomsten van sociale jobs binnen de federatie zijn niet marktconform. 10.000 ISH per handelsperiode is niets in vergelijking met 2 miljoen die de handelaar bijeen verzamelt.
In de laatste handelsperioden hebben velen angst getoond voor wat dergelijke condities ons naar toe zouden kunnen lijden. En wat blijkt? De realiteit is een dystopia. Een utopia van stabiliteit bracht ons naar een dystopia van inactiviteit. Denk terug aan de perfecte federatie die je zelf inbeeldde in het begin. Beeldde je ook in wat het zou nemen om iets dergelijk te bereiken? Hoe zou je mensen laten meewerken? En hoe zou je zeker zijn dat het blijft bestaan?