Auteur: The Minic
Momenteel draait de hele Federatie op geld dat door de Federale Overheid verschaft wordt. Hoewel met dit systeem nooit problemen ontstaan zijn, is het geen zelfstandige manier van financiering.
Een Cyberische politieke partij, die voor het eerst zal deelnemen tijdens de komende verkiezingen, stelt voor om ieder land in de Federatie financieel onafhankelijk te maken door het heffen van belastingen. Aangezien de partij verder geen uitwijding geeft over een invulling van dit principe, volgen voorts enkele mogelijkheden.
Momenteel krijgen zowel Digitalië, Virtua als Cyberië geld van de Overheid. In Cyberië wordt dit nog enigszins onderbouwd door boetes en verkopen van de FES. De beschikbare budgetten van Virtua en Digitalië worden met de bekende natte vinger vastgesteld. Omdat van deze twee landen geen nadere cijfers bekend zijn, is het lastig om het verhaal hier ook specifiek op te betrekken. Wanneer de cijfers echter aangeleverd kunnen worden, zal hiervan een extra artikel worden gemaakt om het stelsel ook daar op toe te passen.
De inkomsten voor de staatskas voor een handelsronde bedragen in Cyberië ongeveer 350.000 I-Shell. Ongeveer 100.000 ISH daarvan komt uit verkopen van de FES, de andere 250.000 ISH komt tot stand door een raming van de Overheid. Juist dit bedrag zou door het Nationaal Bestuur van ieder land zelf verdiend moeten worden, door middel van het inzetten van belastingen.
Kort gezegd zijn er drie verschillende groepen in de samenleving waar belasting geheven kan worden. Allereerst natuurlijk de natuurlijke personen, in dit geval de accounts. De tweede groep zijn de MV’s als rechtspersonen. Tenslotte zijn er de burgemeesters. Zoals gewoonlijk bij fiscale stelsels, zou je deze zo ingewikkeld als gewenst kunnen maken.
Natuurlijke personen zouden bijvoorbeeld belasting kunnen betalen over hun totale inkomen, over hun vermogen of over hun omzet die ze behalen middels hun winkel. MV’s zouden op een redelijk gelijke manier kunnen betalen.
Burgemeesters zouden belast kunnen worden op allerlei inkomsten. Voorbeelden daarvan zijn belasting op kavelinkomsten, op productie-inkomsten, op transactie-inkomsten bij koop en verkoop van aandelen enzovoorts.
Omdat de staatskas op deze manier ook min of meer een conjunctuurgolf volgt – zij het op kleine schaal, aangezien de golf maar drie weken duurt – moet er met het beschikbare budget ook worden gepland en kunnen verkeerd geplaatste belastingen een aanslag vormen op de inkomsten.
Ten slotte een euvel waar de oplettende lezer al over is gaan denken: fraude. In het verleden waren er nog wel eens kwaadwillende burgemeesters die iedere inwoner van de stad twintig procent belasting liet betalen. Omdat hierover geen controle was (door bijvoorbeeld de Overheid of het Nationaal Bestuur) waren deze acties niet terug te draaien. Om dit te voorkomen, zou sowieso het Nationaal Bestuur de tarieven en de gebieden goed moeten keuren, maar dient een functionaris van de Overheid de ingevoerde waarden ook te fiatteren. Op deze manier kan de voortgang van een handelsronde en het ondernemingsklimaat nooit dermate worden aangetast dat inwoners massaal de straat op gaan om tegen de belastingmaatregelen te demonstreren.
To be continued!