Auteur: bonanza
Wie de vorige interviews heeft gelezen weet dat de spelleiding het graag breed laat hangen. Remcowouter woont in een grote villa in Virtua, Dhr. Jorisz wordt elke dag met een konvooi aan politievoertuigen per limousine het land doorgereden en Federal Manager Zofona, waar we het nog niet over hebben gehad, doet daar niet voor onder.
Vandaag echter verwacht ik dat al die pracht en praal in het niets zou vallen. Ik zou de upper-Federal ontmoeten, het opperhoofd, de leider. Talloze godsdienstige stromingen zijn naar hem genoemd. Ik heb het over niemand anders dan de enige, de echte, Wouter.
Ik durf het niet aan om hem uit te nodigen op de redactie. Door een ernstige onderfinanciering vanuit de Federals is het hier niet langer gezond. Vaste medewerkers klagen al langer over hoofdpijn, maar ook over het afbladderende behang en de verouderde redactiecomputers die nog draaien op MS Dos. Ik opteer dan maar voor een trendy bar in het centrum van Eurodam. Ik neem al mijn identiteitspapieren met me mee. Als de Federals reeds beschikken over een klein legertje aan CBI’ers, komt er vast een volledig bataljon uitgeruste para-CBI’ers om de buurt rond de bar af te zetten voor de komst van Wouter. Daarnaast heb ik het vermoeden dat ze mijn interview met hen niet echt in dank hebben afgenomen (zie verder in deze krant, red.).
Wanneer ik iets voor de middag arriveer, ga ik ogenblikkelijk op de bareigenaar af. Ik licht hem in over de nakende komst van de ongetwijfeld bekendste inwoner van de Federatie. Nog voor ik hem de volledige ernst van de situatie heb uitgelegd doorbreken piepende banden de conversatie. Een knalrode Farmerrari trekt een slipspoor op de weg en komt tot stilstand vlak voor de bar. Ik loop naar de wagen toe, klop op het dak en roep dat hij moet oprotten om plaats te maken voor hoog bezoek. Het raampje gaat omlaag en Wouter vraagt me rustig waar hij de wagen dan wel moet parkeren. Ik krijg dezelfde kleur als zijn wagen en stamel dat de wagen zo goed staat.
Ik kijk even de straat rond en merk geen CBI’er op. Ofwel zijn ze zo geheim dat je ze niet ziet, ofwel is hier zonet een wonder gebeurd. Ik ga Wouter voor naar het gereserveerde tafeltje en begin aan mijn vragenlijst.
Ontzettend bedankt om tijd vrij te maken Wouter. Ik val meteen met de deur in huis. De eerste vraag: Joris noemt jou de lastigste speler van Miniconomy. Enig idee wat daar de reden voor is?
(lacht) Allereerst ben ik natuurlijk geen speler. Ik speel zelf niet mee (dat heb ik eigenlijk nooit gedaan. Laten we zeggen dat Joris en ik een haat-liefdeverhouding hebben.
Heb jij veel zeggenschap (of alle zeggenschap) bij het kiezen van een nieuwe Federal?
De Federals kennen de spelers meestal beter dan ikzelf. Zij hebben veel vaker direct contact met de spelers en zien ook welke spelers het op handel- en sociaal gebied goed doen. Zij zijn dus ook vaak in eerste instantie degenen die met voorstellen komen. Uiteraard draag ik ook mijn steentje bij in het uitzoeken van nieuwe Federals. Gelukkig hoeft dit niet al te vaak te gebeuren, de meeste Federals blijven voor langere tijd. Uiteindelijk kies ik samen met de huidige Federals een nieuwe uit.
Heb je al spijt gehad van een beslissen? Je zei eerder dat je een haat-liefde relatie had met Joris. Of is het de liefde die de bovenhand haalt?
We hebben een hele fijne haat-liefderelatie, dus dat is geen probleem. Ik heb zeker geen spijt van het feit dat Joris Federal geworden is, in tegendeel. Hij was een zeer goede aanvulling op de toch al sterke club. Uiteraard maak ik fouten, maar aangezien ik weinig met het dagelijks beleid te maken heb, blijft dat meestal beperkt tot het introduceren van bugs.
Als je terugkijkt op het prille ontstaan van Miniconomy, ben je dan tevreden over het resultaat dat nu te zien is?
Ik kan me nog altijd verbazen over wat het spel nu geworden is, dat had ik nooit durven dromen. Uiteraard hoop ik nog altijd op meer spelers van over de hele wereld, maar ik ben enorm blij dat er een dusdanig grote groep spelers is dat het spel zichzelf kan blijven bedruipen. Ik werk 4 dagen per week en doe Miniconomy er als hobby bij. Met het huidige spelersaantal kan het een hobby blijven.
Het blijft voor mij elke ronde, keer op keer, echt geweldig om te zien hoe enthousiast heel veel spelers zijn en ze weer staan te trappelen om het spel in te mogen na een week stilzitten of voorbereiding. Het is echt leuk om te zien hoeveel tijd mensen erin steken en hoeveel voldoening het kan brengen voor veel mensen. Dat vind ik het allerleukste aan het spel en had ik in eerste instantie nooit verwacht.
Ik las in TMC het oprichtingsverhaal van Miniconomy (http://newspaper.miniconomy.com/2002/12/30/de-schepper-kijkt-terug/) en het viel me op dat er toen gezworen was om nooit meer computers te maken. Ondertussen is een computer een handig gebruiksobject geworden binnen Miniconomy. Daarnaast is het natuurlijk vrij ironisch dat je een computer nodig hebt om de Federatie te kunnen betreden. Een bewuste keuze om computers ondanks de gezworen eed toch in te voeren? Of zijn ze werkelijk onmisbaar?
Het blijkt maar weer dat een economie tegenwoordig niet meer zonder computers kan. Gelukkig is een computer in Miniconomy meestal slechts een hulpmiddel, een onderdeel van een groter geheel. Waar in de ‘oude economie’ een computer een apparaat was waar de hele beschaving de hele dag achter zat, met alle gevolgen van dien, is de computer nu teruggebracht tot waar deze ooit voor bedoeld was: een hulpmiddel.
Bij de ontdekking en oprichting van de Federatie (vroeger gewoon Cyberië neem ik aan), werd je bijgestaan door je broer Mark. Was er toen een duidelijke rollenverdeling wie programma’s schreef en wie zich meer zou bezig houden met de sociale kant?
Mark is van de cijfertjes en ik van de bitjes. Die scheiding was heel duidelijk: Ik maakte en onderhield het spel en Mark deed de rest. Feitelijk is het nu nog steeds zo, maar is de rol van Mark overgenomen door de Federals. Als je nagaat dat het maken van kaarten vroeger nog helemaal met de hand ging en elk blok met resources los moesten worden toegevoegd en we nog lang niet zulke uitgebreide managementtools hadden kun je ongeveer wel inschatten hoeveel tijd hij daar aan kwijt was. De ronde voorbereiden duurde zeker een volle dag.
Ook ik had het indertijd veel drukker dan nu. Ik studeerde nog en had relatief veel tijd. Er is dan ook flink wat werk door ons verzet in de eerste jaren en we konden prima samenwerken.
Is Miniconomy voor jou, of in het algemeen, veranderd na zijn vertrek? Of hebben de Federals het stokje feilloos van hem overgenomen?
De werkwijze en ideeën van Allard (gelaarsedekat1) waren anders dan die van Mark, dat was even wennen. Allard heeft het stokje echter mooi overgenomen van Mark en heeft zichzelf op den duur ‘overbodig’ gemaakt door het aanstellen en inwerken van nieuwe Federals. Dat heeft hij erg goed gedaan. In de tijd van de terugtreding van Mark heb ik veel automatiseringsslagen gemaakt, waardoor het veel makkelijker en minder tijdrovend werd om het spel te beheren.
Dus eigenlijk liet je jouw broer te veel werk doen?
Het ging prima op de manier waarop Mark het deed en het was minstens evenveel werk om alles te automatiseren. Toen Mark wegging moest alles wel geautomatiseerd worden, want het was meer werk om al Marks kennis over te dragen dan te automatiseren.
Kan je een ruwe schatting maken hoeveel tijd je in Miniconomy steekt per dag of per week?
Per dag kan ik niet zeggen, dat verschilt te veel. Op maandagavond hebben we standaard 2 uur federalmeeting en aangezien vrijdag mijn vrije dag is ben ik meestal op vrijdag wel een paar uur voor Miniconomy aan het werk. Verder doe ik veel in de avonduren, meestal tussen 21:00 en 23:00 en soms in het weekend. Ik probeer altijd bij de rondestart te zijn. Ik gok dat ik per week ongeveer 8 tot 12 uur met Miniconomy bezig ben.
Je bent dus wel aanwezig op de Federal-meeting? Op die manier blijf je, neem ik aan, toch op de hoogte van wat er zich binnen de Federatie afspeelt? Of volg je weldegelijk ook verschillende clubs van gewone spelers?
Op de Federalmeeting bespreken we zeker het verloop van het spel en bijvoorbeeld ook de mailtjes. De mailtjes naar de Federals ontvang -en lees- ik trouwens ook en ja, ik lees en volg een aantal clubs, vooral de clubs die echt over het spel gaan, de clubs waarin mensen hun meningen uiten. Uiteraard volg ik ook de bugs- en ideeënclub en lees ik de TMC. Ook hou ik zeer nauwlettend de statistieken in de gaten en neem ik regelmatig deel aan de chat (in Virtua).
Tevreden lezers horen we altijd graag bij TMC. Volg je de politiek een beetje of zou je niet in staat zijn om de drie leiders van de drie landen op te noemen zonder te spieken?
Daar moet ik het antwoord schuldig blijven. Ik vind het heel erg leuk dat we een complex politiek element in het spel hebben, maar ik heb er persoonlijk weinig mee te maken: het is vooral een sociaal element, er komen niet heel veel technische oplossingen bij kijken. Wel denk ik terug aan de tijd dat politieke partijen in MC soms mooiere sites maakten dan de originele partij waarvan de naam was afgeleid. In het dagelijks leven ben ik zelf wel bovengemiddeld geïnteresseerd in de politiek in Nederland.
Wat opvalt is dat Federals plots van MSN verdwijnen van zodra ze zijn aangesteld (of toch minder actief). Voor zo ver ik weet beschik jij niet over MN, of ben je er in ieder geval niet actief. Is dat besmettelijk of zit er een grondige reden achter?
Ik zit inderdaad niet op MSN, maar de reden daarvoor is anders dan van de Federals: MSN is van oudsher niet een middel waarmee ik graag communiceer: schreeuwende animaties, nicknames waar geen touw aan vast te knopen is en allerlei andere irritatie opwekkende features. Daar komt nog bij dat Microsoft ‘mee kan kijken’ met de gesprekken en je geen controle hebt over welke data waar wordt opgeslagen. Ik ben wel via andere kanalen bereikbaar, kanalen die niet door de ‘standaard-MSN-gebruikers’ worden gebruikt, precies de mensen die ik graag in mijn lijst heb.
Een slimme keuze. Geen schrik dat je na publicatie van dit artikel wordt overstelpt met acceptatieaanvragen op Skype?
Nee hoor, de mensen die mij willen bereiken kunnen dat toch altijd het beste via de e-mail doen. Alleen als er echt dringende zaken zijn is het handig dat ik ‘oproepbaar’ ben, maar de mensen in mijn netwerk zorgen er meestal wel voor dat ik bij calamiteiten een van de eersten ben die op de hoogte is van de problemen. Wat ik wel graag even wil meedelen is dat ik er in principe alleen ben voor technische vragen en het bespreken van ideeën, alle vragen over statussen, politiek, etc. kan ik niets mee, daar zijn de Federals voor.
Wat is de minst en wat is de meest geslaagde verandering die je hebt doorgevoerd in het bestaan van Miniconomy?
De minst geslaagde verandering was de invoering van de betalende ronde: voor elk account moest een euro worden betaald, de rest was gratis. Helaas was dit businessmodel een grote klap voor het spelersaantal, dus dat hebben we snel daarna laten varen. De beste beslissing is veel moeilijker. Een van de eerste goede beslissingen was om clubs en politiek te maken, latere goede beslissingen zijn de juiste Federals aannemen en het blijven toevoegen van spelelementen. Ik kan even geen goed voorbeeld bedenken omdat elke verandering voor- en tegenstanders heeft.
Wat wil je in de nabije toekomst nog veranderen?
Ik hoop ervoor te kunnen zorgen dat er nog meer mogelijkheden komen in Miniconomy om zelf keuzes te kunnen maken en dingen op zo’n manier te combineren dat er geheel nieuwe spelsituaties ontstaan die ik nooit van te voren had kunnen bedenken. Met andere woorden: ik wil het spel dusdanig uitbreiden dat iedereen de mogelijkheid krijgt en wordt aangespoord om het spel zo te gebruiken dat hun eigen creativiteit de enige limiet is. Voor mij is het ideale spel een perfecte simulatie van de werkelijkheid waarin je alles kunt doen (en laten) wat je in de ‘echte wereld’ mag en moet en waarin je zonder consequenties in de ‘echte wereld’ kunt experimenteren en je creativiteit de vrije loop kunt laten. Miniconomy zal echter nooit zo’n spel worden, want realisme is ten eerste moeilijk te bereiken en ten tweede ‘te groot’ voor het beperkte aantal spelers dat Miniconomy heeft.
En daarmee zijn alle vragen beantwoord. Ik bedank Wouter voor zijn tijd en loop nog mee naar zijn auto, die echter gestolen blijkt te zijn tijdens het gesprek. Hij haalt zijn schouders op en loopt richting centrum. “Ik vind wel wat om naar huis te gaan.” Naar het schijnt rijdt hij nu rond in een 30 jaar oude Miniconomini en is het redactielidlindapinda86 die met een nieuwe, rode Farmerrari rijdt. Die vervelende infectie in haar benen waar ze nu al maanden over klaagt en waarvan ze beweert dat die afkomstig is van de bacteriën op de redactie, lijkt plots ver weg. Maar een nieuw wagenpark voor onze reporters om snel ter plaatse het nieuws te kunnen opvangen zou geen kwaad doen na 75 jaar. Het moeten niet allemaal Farmerrari’s zijn hoor.