Auteur: Michiel Hutman
Het is zondagavond, kwart voor 7. Ik sta in de winkel van entertje met de hem te praten. Een doodgewoon praatje, maar een dat ik niet snel zal vergeten. Ik vroeg entertje of hij nog iemand wist die bomen leverde. Net toen ik dat gezegd had, sprong er een gemaskerde man naar binnen. In verdraaid Duits-Nederlands zei hij: Kleine vervelende schreeuwende BC-ers verdienen de kogel. Dus jij bent de eerste, er volgen er meer. En er klinken twee schoten. Dit was het laatste dat ik me kon herinneren. Even later werd ik wakker in het ziekenhuis. Naast me zitten De Socialist en entertje. Entertje vertelt me wat er gebeurd is: We stonden te praten, en toen kwam een man van Duitse afkomst binnen die op je schoot. De man rende weg, en ik belde direct een ambulance. Even later komt de zuster binnen. Ze heeft een groot wit papier bij zich. De rekening van het ziekenhuis. Twee kogels verwijderd: 1250 ISH. Een beetje in shock kijk ik naar het papier en denk: mijn o-zo leuke baantje begint zijn tol te eisen. Even later komt de Minister van Veiligheid, Rabb, binnen lopen, met zijn handpalmcomputer. Hij is geïnteresseerd in mijn Case-IDs. Hij maakt melding dat een bepaalde organisatie de aanslag heeft opgeëist: de Rote Armée Fraktion. En uit de Case-IDs blijkt dat de leider van RAF achter de aanslag zat. Ik vraag Rabb of ik even op zijn computertje mag kijken. Ik was namelijk nieuwsgierig naar wat er in de rest van Cyberie gebeurde. Ik start het computertje op en wordt getrakteerd op het volgende nieuwtje: The Waiter derde slachtoffer RAF!Met deze gebeurtenissen in mijn achterhoofd is de leukigheid van het Parlement er wel een beetje af.