Auteur: SKSmit
Wolken pakken zich samen boven de grijze muur. Ze verworden tot een kluwen wol, bijeengehouden door elkander. Vreemde kleuren ontstaan, grijs en grauw, vol bliksemschichten, en grote onschuldige vlaktes die heel wat lijken, maar dun zijn. Ze vormen een dichte bedekking boven de muur, die weinig zichtbaar
is. Ze ontnemen het licht van de bloempjes eronder. Ze lijken zo indrukwekkend, maar blijven maar van vocht. Klaar om uit elkaar te vallen, klaar voor een zweefvlucht als een achtbaan, hangen ze boven ons geliefde land. Het is de vraag of ze ooit als een dichte mist de muren gaan bedekken. Niks is meer te zien, niks is te vertrouwen. Geen hand voor ogen, geen luisterend oor, alleen een kluwen wol. Verstrikt raken is niet moeilijk, het gaat veel van ons gebeuren. De keus is makkelijk, maar simpel. De grootste wolken, lijken iedereen te overdekken, maar weinigen zien de fragiele basis waarvan ze zijn gemaakt. Eens zullen de wolken breken en zal de zon met zijn stralen weer het landschap kunnen verblijden. De donderbuien zullen wegtrekken en enkel schapenwolken zullen de hemel kleuren. De rode gloed van de ondergaande zon zal een oogverblindend schouwspel opleveren. Dat is misschien de verre toekomst, het grauwe licht van gedempte stralen vervuilt
nu de bloemenweide en zal nog enkele maanden onze toekomt blijven bepalen.