Auteur: Overheid
Eens in de zoveel tijd laait in Cyberië de discussie weer op of het land nou een echte democratie is of niet. Niet zelden wordt deze discussie begonnen door ondernemers of politici die zich op welke manier dan ook benadeeld voelen door de Overheid, de Veteranen Raad of het CBI, een groep die vaak in één adem wordt genoemd. Het is lastig te beoordelen of de klachten jegens deze niet-democratisch gekozen groepen voortkomen uit jaloezie, verveling of al dan niet terechte verontwaardiging. De uitkomst van de discussie is echter altijd hetzelfde: neen, Cyberië is geen absolute democratie. En misschien is dat maar goed ook.
De Cyberische Veteranen Raad (VR) werd twee jaar geleden opgericht en heeft zich sindsdien met wisselend succes ingezet voor de Cyberische samenleving. In eerste instantie door het adviseren van de Overheid en later ook door het oordelen in rechtzaken en toekennen van citizenstatussen en wettelijke erkenningen voor politieke partijen. Naarmate de ontevredenheid groeide over het handelen van Ministers, ambtenaren en overige, democratisch gekozen functionarissen, werd het takenpakket van de Raad groter. Inmiddels is de VR niet meer weg te denken uit de samenleving en behoren de leden ervan ongewild en onbedoeld tot een gerespecteerde en invloedrijke groep inwoners. Gerespecteerd, zolang het Parlement en een groep bekende, vrijgevochten burgers zich kunnen vinden in de democratisch tot stand gekomen beslissingen van de Raad.
De groep bekende, vrijgevochten burgers, met prominent aanwezige leden als Vinny, Marcello Alvarez en bytertje (niet geheel toevallig allen betrokken bij recente moddergooiwedstrijden) kenmerkt zich door een compromisloze (en niet zelden spelfoutrijke) manier van benaderen en een openheid die bij een deel van de bevolking afschuw wekt en bij een ander deel goed in de smaak valt. Dat laatste is belangrijk om te vermelden, want het is niet voor niets dat Vinny, ex-cheater en -President, opvallend veel stemmen kreeg tijdens de laatste verkiezingen, net als bytertje, de gedoodverfde burgemeesterkandidaat voor El Peso. Zonder de Veteranen Raad had de PvdA-er Vinny nu de belangrijkste post in Cyberië wederom voor zijn rekening genomen en kon Bytertje ongestoord beginnen aan zijn plannen om El Peso aan te sluiten bij Gangster Heaven Digitalië. Dat zou democratisch gerechtvaardigd zijn, maar of het ook goed is? Nee.
Het was namelijk Vinny die na het opzettelijk legen van de gerechtelijke databases met bambi-ogen verklaarde aan de VR voorlopig geen belangrijke functies meer op zich te nemen. De Raad was vergevingsgezind en gunde de politicus een kans. Nog geen twee weken later benoemde hij zichzelf tot de nieuwe President. Bytertje maakte zich, niet lang nadat hij de citizenstatus had teruggekregen van de VR en gekozen was tot burgemeester, schuldig aan het volspammen van diverse clubs in een ingelaste handelsperiode en vond het bovendien nodig een dictatoriaal bewind te voeren in zijn stad, wat naar eigen zegge uiteindelijk gericht was op zelfvernietiging. Met slechts een stem verschil stemde de VR voor het voortijdig afnemen van de mayorstatus, om nieuwe problemen te voorkomen.
Nu is dit artikel niet bedoeld om het gelijk van de raadsleden te onderstrepen of onderbouwen, noch om eerder genoemde personen in diskrediet te brengen. De essentie van dit relaas is om aan te tonen dat een volk niet altijd de aangewezen groep is om te oordelen over complexe zaken. Het kan het Pesoaanse volk niet kwalijk genomen worden dat zij geen notie hebben van het strafblad van een persoon als Bytertje: farming, koersmanipulatie, bekend maken van geheime gegevens en recent nog spelbederf. En al zouden ze hiervan op de hoogte zijn: alsnog kunnen zij het economische belang laten prevaleren boven de sociale, sportieve aspecten van de Cyberische samenleving. Revolutionaire initiatieven hebben bovendien altijd al op veel steun kunnen rekenen bij een groot deel van de bevolking. De VR is aangesteld om deze initiatieven te toetsen aan het Wetboek. De soms ingenieuze voorstelling van zaken door de initiatiefnemer kan er op dat moment voor zorgen dat het volk de ideeën steunt, terwijl de Raad, met al haar ervaring, de beren op de weg alleen ziet. Of een bepaald gevaar voorkomen is valt daarna vervolgens niet meer te bewijzen.
Een andere belangrijke reden waarom het volk niet altijd het laatste woord moet hebben in belangrijke zaken, is vriendjespolitiek. Een term die vaak wordt gebezigd als gesproken wordt over de Veteranen Raad. Zo zou de Overheid de Raad het liefst laten bestaan uit personen met dezelfde politieke opvatting, die graag een goed woordje doen voor het hoogste machtsorgaan in Cyberië. Nog vaker wordt gesteld dat de VR-leden in rechtzaken zich te veel laten beïnvloeden door persoonlijk belang, of dat van vriendjes. Nu kan een zekere vorm van vriendjespolitiek nooit uitgesloten worden. Het is echter niet ridicuul om te stellen dat vriendjespolitiek in de democratische stelsels van grotere invloed is. De alom bekende Alvarez-familie, waarvan beweerd wordt dat veel leden elkaar niet persoonlijk kennen, lukt het bijvoorbeeld diverse belangrijke maatschappelijke posities te verwerven. De vraag is echter of leden als Miquel Alvarez het zo ver zouden schoppen zonder hun bekende achternaam. Of anders gesteld: waarschijnlijk had deze Miquel nooit één stem gehad voor de burgemeesterverkiezingen als hij niet toevallig vergezeld was in Cyberië door oud-vrienden, klasgenoten of andere bekenden. En dat geldt niet alleen voor Miquel Alvarez, maar voor 75% van de Cyberische bevolking. Is het dan zo dat de Veteranen Raad bestaat uit leden van die andere 25%? Nee. Want ook de leden van de VR waren ooit burgemeester of parlementariër en dat waren ze wellicht ook nooit geworden zonder de steun van bepaalde relaties. Het is echter een feit dat geen van de leden ooit in de klas heeft gezeten bij de Overheid, de Overheid met I-Shells zou kunnen spekken of de Overheid aan bepaalde functies zou kunnen helpen. En dat maakt de Raad en de samensteller ervan automatisch objectief, althans… in grote mate dan.
Reageren? In de rubriek `Het nut van de VR` kan iedereen zijn of haar mening kwijt het over het adviesorgaan. Zowel VR-leden als hun tegenstanders worden opgeroepen hun mening te verkondigen door een artikel in te zenden naar The Miniconomist.