Auteur: Webb_cam
Vroegâh, toen een mandarijn nog een traktatie was, zag men politici als vaderfiguren. De onbetwiste dragers van de republiek, met z�n allen als Atlas de wereldbol op de sterke schouders dragend. Vroegâh, toen de lucht nog schoon en de seks nog smerig was, kon men fouten nog niet waarderen en werd het nog niet aangemoedigd om gewoon maar eens lekker in de fout te gaan. Vroegâh, toen de I-shell nog van hout was, wisten mensen van zichzelf of ze wel of niet uit het juiste hout gesneden waren. Vroegâh leek alles gewoon wel beter�
Tsja, ik ben nu eenmaal een oudgediende, veteraan, een fossiel. Ik heb meerdere generaties politici overleefd en dat kunnen er maar weinig zeggen; blijkbaar word ik minder geloofwaardig naarmate ik langer meedraai. Het hele punt is dat ik me er niet zo�n zorgen over maak als een nieuwe generatie niet naar mijn goede raad wenst te luisteren, maar dat zij andersom grote stennis schoppen wanneer er niet naar hen wordt geluisterd. Schattig hoor, daar niet van, maar dan zit je wel in een vicieuze cirkel waarin je het niet vreemd moet vinden als we door dat meten met twee maten de nieuwe generatie niet helemaal serieus kunnen nemen.
Ik kijk ernstig in de spiegel.Seniculus,, roep ik beschuldigend; oud mannetje!. Mijn spiegelbeeld lijkt niet onder de indruk.