Auteur: bonanza
La verité, rien que la verité! Dat is het principe dat ik aanhang. Ik herinner me de bewuste avond die COE in de vorige editie van deze krant (10/10/2007) schetste, nog erg goed. Het was iets na middernacht. Ik had wat gedronken, maar was nog steeds volledig bewust van mijn daden. Terwijl ik op weg was naar het stadsplein van Eurodam om daar een taxi richting Bahthoevedorp te nemen, zag ik in de verte een licht branden in het CoV-gebouw. Aangezien het al erg laat was, vond ik dat (terecht) erg vreemd. Als plichtsbewuste Cyberiër besloot ik dan maar om een kijkje te gaan nemen wat er aan de hand was. Ik wandelde door de indrukwekkende hal en naderde het kantoor van mijn collega COE. De deur stond op een kier. Ik loerde naar binnen en zag COE aan zijn bureau zitten, met tegenover hem riemer_1990, sandertje19 en beagollum. COE overhandigde de drie heren een document.
“Goed, lees deze plannen even door en vernietig ze daarna in de haard. Ik zou liever niet willen dat iemand anders hiervan op de hoogte is. Zoals jullie weten is het ons doel om het parlement van Cyberië met dynamiet te laten ontploffen. Dit zal gebeuren tijdens de toespraak van de president, waar traditiegetrouw alle belangrijke personen van Cyberië aanwezig zullen zijn. Na de ontploffing vallen we met onze SF-eenheid Cyberië binnen en verdelen we de steden, waarna de aanhechting zal volgen. Virtua krijgt Kronenburg en Zwollar. Digitalië krijgt de rest. Nee, riemer, daar moet je tekenen!”
“COE, zwijg eens even”, interpelleerde sandertje19. “Ik hoor iets aan de deur.” Daarop trokken alle aanwezige personen hun wapen en slopen naar de deur.
Ik aarzelde geen moment en zette het op een lopen. Nog voor ik uit het gebouw was, voelde ik 3 schoten rakelings langs mij passeren. Ik liep door de Eurodamse hoofdstraat zonder om te kijken. Het enige wat ik hoorde waren voetstappen die mij achtervolgden en het gerinkel van glas dat brak door inslaande kogels.
Na die wilde achtervolging kon ik het politiebureau van Eurodam bereiken. Washaway en Big Daddy, die op dat moment op post waren, schoten me onmiddellijk te hulp en barricadeerden de deur van het politiebureau. Dat hield de vier terroristen echter niet tegen. Ze schoten richting het politiegebouw. De agenten beantwoordden met hun wapens en vroegen omliggende politiekorpsen om versterking. Na een tiental minuutjes hoorden we de sirenes in de verte loeien. De schoten van de terroristen hielden op.
Na deze uiterst turbulente avond is het begrijpelijk dat ik sindsdien ondergedoken leef. Zeker nu ik de waarheid verteld heb, verwacht ik serieuze represailles. Overal waar ik naartoe ga word ik geflankeerd door bodyguards en politieagenten, maar de vraag is of dat het de terroristen zal kunnen tegenhouden.