Auteur: Cyberiëhater
Ik loop rustig door de straten van Monapoli. Achter mij hoor ik opeens een luid geknal van pistolen en ik verschuil mij in het dichtstbijzijnde steegje. Terwijl ik verscholen achter een paar vuilnisbakken stond, zag ik het slachtoffer afgevoerd worden naar het ziekenhuis. Omdat ik wel eens wou weten hoe het er in het ziekenhuis aan toe ging, besloot ik om me voor te doen als de vader van het slachtoffer. In de ambulance, die inmiddels weg was gereden van de plaats van het incident, zat ik naast het slachtoffer, met 3 schoten in zijn hoofd en 6 in zijn ribben. Ik wist dat dit slachtoffer er ernstig aan toe was. In het ziekenhuis ben ik gaan rondlopen. Per ongeluk kwam ik op de kraamafdeling. Toen ik de deur opendeed van kamer 313 hoorde ik een vrouw achter witte gordijnen ernstig vloeken. Toen hoorde ik de dokter en die zei dat het een manwijf was geworden. Ik zag een baby door de ruimte vliegen en besefte dat dit het moment was om weer terug te lopen naar de centrale hal. Toen ik weer een andere gang was ingelopen kwam ik in een operatie kamer. Deze man had kennelijk een hartkwaal, want hij werd aan zijn hart geopereerd. De doctoren waren al langer bezig, want ze waren helemaal bezweet en konden geen normaal woord meer uitbrengen: “gfmhms”*(geef me het mes)
“nhbjdrdbzmshngsndn”* (nu heb je door de boezems heen gesneden).
Toen zag ik dat het hart begon te spartelen in het lichaam en ben ik snel de kamer uitgelopen. Ik dacht bij mezelf “gelukkig dat ik hier nooit ben gekomen, deze kwaliteit is niet een van de beste”. Dus liep ik weer naar buiten. Toen hoorde ik achter me: “hé, pang pang pang”. Even later zag ik dat ik in het medisch centrum van Amsterdam lag, failliet.