Auteur: Thira Fellod
In de vorige editie was het Salvatore Maranzano die zijn mening wenste te geven over mij, over mijn ideeën en over mijn recht-voor-mijn-raap aanpak. Ik kan me voorstellen dat het voor zulke politiek correcte ingedutte personen even schrikken is als er een nieuw gezicht verschijnt. Mijn harde taal, raakt soms hun tere zieltjes en mijn gebrek aan respect voor ‘de grote jongens’ doet ze overstappen op een arrogante houding die schreeuwt ‘wij weten het toch wel beter’. Nou jongens, dat is niet zo.
Mijn ideeën over een andere democratie worden afgedaan als dat het ‘vriendjespolitiek’ zou bevorderen. Maar is dat wel zo? Hoe zit dat dan nu?
Het klopt, met mijn ideeën komt de macht in handen van de 5 mayors, maar hoe zit het dan nu? Wie heeft dan nu de macht? Als we goed kijken naar de huidige situatie zien we dat 3 parlementariërs al een meerderheid vormen in het Parlement. Dat betekent dat 3 parlementariërs samen kunnen bepalen welke wetten er komen, wie er ontslagen wordt en wie er mag blijven. Dat verandert dus niet in mijn plannen, waarom roept men dan vriendjespolitiek?
In mijn plannen zijn die drie personen alleen onze mayors. Mayors die dicht bij het volk staan, die weten wat er speelt en niet mee doen in de arrogante machtsspelletjes. En nu? Hoe zit het nu? Drie parlementariërs samen hebben niet meer nodig gehad dan 10 stemmen. Als we er vanuit gaan dat ze allemaal twee keer op zichzelf hebben gestemd, betekent dat dat de macht nu in handen ligt van een groepje personen dat de steun heeft van 4 personen! Waarom roept men dan vriendjespoltiek?
Dat deze mensen nu in het Parlement zitten zegt niks over hun geschiktheid, nee, dat komt omdat ze bij de partij zitten die toevallig veel stemmen heeft gekregen. Dat komt omdat ze vriendjes waren met een van de vier partijleiders. Nu vraag ik je, als mijn idee geen democratie is, is dit dan wel democratie? De mensen die mijn plannen afdoen als on-democratisch en ‘vriendjespolitiek’ zijn blijkbaar gewoon bang voor hun baan.