Auteur: bonanza
Daar gaat ze. Even mysterieus als ze gekomen is, is ze nu weer verdwenen. Het politiek talent Thira Fellod, ofwel onder haar nieuwe naam bekend als Amire, is niet meer. Niemand (of bijna niemand) heeft nog wat van haar gehoord of gezien.
Hoewel haar dictatuur op veel gemengde gevoelens werd onthaald, lijkt haar afscheid veel minder deining veroorzaakt te hebben. In de eerste editie van deze krant stond het boordevol artikelen over haar machtsgreep, terwijl het nu de hoofdredacteur zelf is die een artikeltje aan haar moet wijden. Sommigen noemen haar afscheid goedkoop. Ze ontsnapt aan elke straf en het karakter achter het masker blijft voor velen onbekend. Geen schuldigen aan te wijzen zou je denken. Maar dan ken je de Cyberiërs (en bij uitbreiding ook weggevluchte Virtuanen en Digitalianen) niet goed. Na haar dood werd niet gezocht naar middelen om de tiran te straffen, maar werden haar bloeddorstige en machtsgeile ministers aangepakt, J_Heemelaar en bonanza in het bijzonder. Minister van Onderwijs Minimize had namelijk niet veel van zich laten horen en lijkt de dans te ontspringen.
Het schavot, politieke verbanning, ontslag, moord, het werd allemaal geroepen. Uiteindelijk haalde het idee van politieke beulen en rattenvangers Salvatore Maranzano, Rednax en m1n1conomy de boventoon. Althans, in de gespecialiseerde clubs. Ze hadden het lumineuze idee om het Nuremberg-gerecht te heroprichten in de vorm van een Cyberiaanse variant, een ‘Thira-tribunaal’ zeg maar. Dat leek menigeen, waaronder de ministers zelf, een schitterend idee. De echte waarheid zou aan het licht komen. Verraad en deceptie zouden worden ontbloot. Leugens en schijnheiligheid zouden tot aan de oppervlakte kunnen klimmen.
Jazeker, het mag duidelijk zijn. Heel wat hoop was gevestigd op dit tribunaal, met zijn immense omvang (‘alle’ collaborateurs –dat wil zeggen: zij die er openlijk voor uitkwamen- zouden worden berecht) en ongeziene rechtsgang. Vervolgers Rednax-waarom-had-ik-het-niet-gezien en Salvatore Maranzano-hé-jij-hoorde-er-ook-bij hadden een indrukwekkende, maar nooit vrijgegeven lijst van namen opgesteld. Ze pretendeerden dat die volledig was, hoewel dat objectief natuurlijk niet te bevestigen valt. Want enkel zij die diep tot het regime konden binnendringen kennen alle medewerkers. Om medewerker te worden moest er gemoord worden. Wie-o-wie gaat nu de eer ophalen en ons zeggen dat de lijst volledig is?
Ondertussen zou Internationaal Aanklager m1n1conomy-goh-ik-heb-veel-werk zorgen voor de juridische kant van de zaak. Een speciaal protocol of wetgeving zou worden gecreëerd om de beschuldigden te veroordelen. Kiesrecht zou worden ingetrokken, diploma’s worden ontnomen en verbanning uit Cyberië was op til. Maar ach, zoals elk goed plan sneuvelde ook dit weer. Net zoals van Thira Fellod hoor ik zoveel van het plan als een trippelende muis op een plastieken plaat. Je hoort nog net haar pootjes op het materiaal, maar wanneer je omkijkt is de muis alweer verdwenen.
Erg jammer. Nu komen die dictator-medewerkers, de schandpalen van Cyberië (en bij uitbreiding van de Federatie), er wel erg goedkoop van af. Ze zijn niet eens ontslagen. Woede en bloeddorst zou het moeten opwekken, maar nee, het is weer stil. Thira Fellod is van ons heengegaan en nam de politieke bedrijvigheid met zich mee voor de komende periodes.
Maar laat ons met een positieve noot eindigen. Velen hebben ingezien wat je met een klein beetje juridische kennis en flegmatisch gedrag kan bereiken in de politiek. Anderen hebben begrepen dat de dictatuur niets voor hen is. Sommigen houden wijselijk hun mond om politieke schade te beperken. En een enkeling beraadt zich of wat hij gedaan heeft wel de juiste keuze was. Boontje komt om zijn loontje.