Auteur: Naamloze
Vroeger, toen ik de ego’s van Monapoli zat was, verhuisde ik naar het bijzondere El Peso. Dat was de enige plek in Digitalië waar meer handelaren je producten kochten dan toeristen. Het was een drukke stad met veel kleine handelaren en weinig grote ego’s zoals ik. Ik vermaakte me prima in Peso en handelde zonder MV in ijzer, hout, bomen, goud en olie. Oftewel, ik voorzag heel El Peso van alle basis behoeften. Heerlijk Peso!
El Peso is nooit de hoorn van overvloed geweest wat betreft grondstoffen. Alles lag diffuus, maar dat kwam doordat je alles van een kavel af kon halen. Tegenwoordig, met de delf opleidingen en vergunningen, is dat een ander verhaal. Als je maar één product kan delven en je haalt 30 erts, of tien bomen, of 25 goud van en kavel dan, kan dat niet meer. Nu worden er chips gemaakt voor prijzen van wel 40 tot 50 ISH per stuk, en erts is net zo duur in de FES als in gewone winkels!
Ik zeg niet dat wij het slecht hebben, we zijn creatieve mensen. Het pijnlijke is enkel dat er in Cyberië en Virtua voor elk product dat in El Peso te vinden is een stad is waar je gemiddeld het drievoudige kan vinden van wat er in El Peso gemiddeld te vinden is op een kavel! Kronenburg met driehonderd olie, Nasdaqar met dertig bomen en Cashington en Roebelarensveen met 85 erts. Nooit zal iemand zo gemakkelijk rijk worden van basisproducten in El Peso, nooit. Het doet ze geen pijn dat ze niet veel grondstoffen hebben, het doet ze pijn dat de vulkaan alles zo slecht verdeeld in de federatie. Zo slecht dat El Peso grote muren om zijn grenzen uit de grond stampt, omdat zij niemand in de Federatie nog iets te bieden hebben.
Ik bid aan het eind van elke handelsperiode op mijn blote knietjes; Laat El Peso deze keer wat geluk hebben, geef Peso 45 goud per kavel en 40 erts, geef El Peso 14 bomen, geef El Peso iets redelijks zodat we daar onze chipjes kunnen halen voor onze pistooltjes!