Auteur: The Minic
Vorige week berichtte deze krant over de halsstarrigheid van verschillende inwoners van Roebelarendsveen met betrekking tot de aanleg van parken. Na het verschijnen van de editie werd er uiteraard weer moord en brand geroepen door de inwoners waar we het gewend van zijn en werd er te pas en te onpas met kreten gegooid.
Eén van deze kreten was dat het weer eens niet cijfermatig was onderbouwd. Aangezien deze kreet stoelde op waarheid, is er naar aanleiding daarvan onderzocht wat er nu inderdaad waar van is. Gekozen is daarbij om niet blind te varen op de kosten van het aanleggen van parken (500 ISH) en de kosten van het inkopen van diamanten (10 ISH), maar om de gehele baten en lasten van de totale Cyberische economie mee te nemen. Immers, met het aanleggen van parken wordt ook de vraag van ijzer en steen gestimuleerd.
Om te voorkomen dat de gemiddelde lezer hier afhaakt, zal niet de hele vergelijking tot in detail worden besproken. Volstaan wordt met de conclusie dat bij de aanleg van 60 parken het verschil 10.000 ISH is, ten faveure van het met diamanten op pijl houden van de gemiddelde kavelstaat.
Om de analyse hier te laten eindigen lost niets op aan het gebrek aan evenwicht, dus vanaf hier wordt verder gegaan op veronderstellingen en twee mogelijke manieren om het evenwicht weer terug te krijgen.
De eerste manier is simpelweg de prijs van een park te verlagen. Wanneer de aanleg van een park nog maar 350 ISH zou kosten, dan zouden kosten en baten elkaar bijna perfect in balans houden.
De tweede manier is een veel interessantere manier. Hierbij gaat de prijs per park niet naar beneden, maar verdwijnt wel het gegeven dat het Nationaal Bestuur van Cyberië (en mogelijk ook de Besturen van de andere landen in de Federatie) iedere handelsperiode een donatie ontvangt vanuit de Federal Government. Het principe is eigenlijk doodeenvoudig: laat de kosten van het aanleggen van een park ten bate komen aan de staatskas van een land.
In Cyberië zijn in de 74e handelsperiode ongeveer 300 parken aangelegd. Deze parken kosten de Cyberische burgemeesters daardoor dus 150.000 ISH. Laat dat nu ook precies het bedrag zijn dat het Nationaal Bestuur iedere periode ontvangt vanuit de Federal Government! Op deze manier is de afhankelijkheid van deze donatie in zijn geheel verdwenen en ontstaat er een geheel zelfstandige staatskas.
Natuurlijk is daarmee nog niet duidelijk gemaakt hoe Roebelarendsveen hiervan de vruchten plukt. Het volgende voorbeeld zal dit duidelijk maken. Onthoud, het te overbruggen verschil was 10.000 ISH. Voor de situatieschets wordt er vanuit gegaan dat Roebelarendsveen 30% van het totaal beschikbare budget binnenhaalt bij de verschillende budgetrondes.
Wanneer Roebelarendsveen geen parken zou aanleggen, maar diamanten in zou gaan kopen, loopt de staatskas 30.000 ISH mis. Voor Roebelarendsveen zou dat betekenen dat zij tijdens de budgetrondes in totaal 30% van die 30.000 ISH, oftewel 9000 ISH zouden mislopen. Uitermate dichtbij het gat van 10.000 ISH, en daarbij wordt geen rekening gehouden met het feit dat de andere drie steden de 21.000 ISH aan inwoners uitkeren welke ook weer goederen kopen vanuit Roebelarendsveen.
Al met al klinkt dat als een uitstekende manier om de nadelen van parken weg te halen en dé manier om de verschillende landen een volledig zelfstandige manier van financiële zelfstandigheid te geven.
Some things should change…