Auteur: bonanza
In handelsperiode 87 gebeurde wat niemand ooit voor mogelijk hield. Wat begon als een grap eindigde in bittere ernst en bezorgde heel wat mensen hoofdpijn: De ondergang van het CoV. Wij onderzochten wat er zich op die paar dagen heeft afgespeeld en wat ervoor gezorgd heeft dat de ultieme beslissing genomen werd. U komt nu exclusief te weten welk aandeel iedereen heeft gehad in de val, gebaseerd op gesprekken met mensen die de bekende geheimhoudingsplicht doorbreken. Werd het CoV van buiten uit gekraakt of hebben enkele CoV’ers zelf de genadeslag gegeven?
Slapende CoV-leden
De Council of Veterans; wie in de organisatie zetelde, kon rekenen op heel wat aanzien. Beslissingen werden doorgaans aanvaard en wijzigingen achteraf waren slechts zelden noodzakelijk. Discussies waren hevig en werkelijk elk lid had zijn of haar eigen inbreng. Sinds een tiental handelsperiodes (het is moeilijk om hier een exacte datum op te plakken) is dat beeld echter gewijzigd. Besluiten werden steeds meer en meer in vraag gesteld, het beleid om geen publieke discussies toe te staan wekte heel wat frustraties op en beslissingen konden periodes op zich laten wachten en bleken een fiasco wanneer ze dan toch verschenen.
Waar lag het probleem? Velen wezen met een beschuldigende vinger naar de leden. “Er zitten geen echte veteranen meer in de CoV” aldus Podje in de publieke CoV-club. De vraag wat voor leden er in het CoV dienden te zetelen werd echter nooit echt beantwoord. Willen we dat mensen met jarenlange ervaring in de politiek, justitie en handel ons vertegenwoordigen of hebben we net graag mensen die meer zijn zoals ons, die onze problemen beter kennen? En moeten we ook geen stemmen van nieuwe spelers horen om te weten wat zij zouden veranderen?
Ook het evenwicht in nationaliteiten was vaak voer voor discussie. Officieel gold het standpunt dat je gekozen werd omwille van je prestaties en kunde, niet omwille van je nationaliteit of moedertaal. De druk van buitenaf, maar ook intern, zette dit principe echter meermaals op de helling. Engelssprekenden klaagden vaak over een gebrek aan vertegenwoordiging van mensen met hun Angelsaksische cultuur, evenals Digitalianen hun schietcultuur graag vertegenwoordigd zagen. Zoals eerder aangegeven waren er ook interne twisten. Wanneer een Digitaliaan of Virtuaan de Council verliet, kwam er vaak een medeburger in de plaats en dat is niet zo verwonderlijk. Doorgaans worden nieuwe leden gekozen door de bestaande leden. Iedereen geeft een lijstje van namen en dan volgt een stemming. Uiteraard nomineer je mensen van wie je weet dat ze capabel zijn en in veel gevallen zijn het de mensen uit je eigen land die je het beste kent.
Dat brengt ons terug tot de uitspraak van Podje: “Er zitten geen echte veteranen meer in de CoV.” Aangezien het criterium voor leden redelijk vaag was en er al dan niet bewust rekening werd gehouden met evenwichten tussen nationaliteiten, leidde dat inderdaad tot een instroom van mensen die het oude concept van de organisatie nooit gekend hebben. Op zich moet dit geen probleem zijn, maar de oudere garde heeft het blijkbaar nagelaten om het goede voorbeeld te geven. Of toch niet…
In het CoV kon je aldus insiders een onderscheid maken tussen verschillende groepen. Je had een actieve groep, een selectief actieve groep en een inactieve groep. De actieve groep reageerde doorgaans in elk topic en werkte actief mee aan nieuwe wetten en besluiten. De selectief actieve groep werkte goed mee in topics waar ze kaas van had gegeten, wat ze interessant vond of wat haar zelf aanbelangde. Soms werden persoonlijke belangen boven het algemene belang gesteld. De inactieve groep liet amper wat van zich horen. Ze deden niet mee aan de discussies en gaven enkel te kennen wat ze dachten in de stemmingen.
De vraag of je de laatste twee categorieën als ‘echte veteranen’ kan bestempelen is dus niet te beantwoorden omdat er nooit is vastgesteld wat dat net betekent. Het staat vast dat andere belangen regelmatig primeerden boven kwaliteit en dat heeft vermoedelijk deels de ondergang veroorzaakt van de eens zo geprezen Council of Veterans.
Een regen van ontslagen
De opeenvolgende voorzitters rekenden gelukkig snel af met de inactieve groep die er elke periode wel opnieuw was. De meeste ontslagen waren een gevolg van deze inactiviteit, afgewisseld met mensen die er op eigen initiatief uitstapten om anderen een kans te geven ook te zetelen. Sommige periodes kwamen er geen nieuwe mensen bij, andere periodes maximaal twee.
Die getallen wijzigden grondig in handelsperiode 87. Welgeteld 7 mensen namen ontslag die periode. Het eerste ontslag was afkomstig van iamthebest4 die besloot dat het CoV niet langer voor hem was. Amper een week later vertrok ook lindapinda86, onmiddellijk daarop gevolgd door sugarfree en bonanza. Van lindapinda86 is niet geweten waarom ze juist vertrokken is, maar de twee laatsten zouden volgens bronnen van Breaking News met slaande deuren vertrokken zijn omwille van het aanwervingsbeleid en de heersende inactiviteit.
Nog geen vijf dagen later kwam er de mededeling dat het net nieuw aangestelde lid Pedro Alvarez eveneens vertrekt. Hij krijgt hiermee de twijfelachtige eer het kortst zittende CoV-lid ooit te zijn geweest met minder dan zeven werkdagen*. De twee volgende ontslagen kwamen er nog dezelfde dag, deze keer niet vrijwillig. ArneLH en goudie zouden vertrokken zijn op bevel van The Eye die aan TMC niet kwijt wilde wat de exacte reden was. Bronnen houden het op inactiviteit.
De CoV werd versterkt met drie nieuwe namen die later een rol van betekenis zouden spelen. Troel, Remcowouter en beagollum traden toe tot de organisatie die voor het eerst sinds haar bestaan volledig in de touwen lag door het massale vertrek. Hier en daar wordt beweerd dat de CoV weer iets actiever werd, maar dat deze activiteit zich beperkte tot enkele leden. Deze zwakke positie creëerde de omstandigheden waarin de beruchte 1-aprilgrap goed kon gedijen.
In de volgende edities kan u lezen hoe deze grap tot stand kwam, wie erbij betrokken was en hoe de sfeer plotseling omsloeg en de 1-aprilgrap een 31-maartrevolutie werd.