De focus ligt verkeerd. En we zijn eraan gewend. Foei. Tijd voor een hoop opinie, recht uit Het Hol van de Rat!
Al tientallen handelsperiodes zijn politici in de Federatie voornamelijk bezig met het schrijven, evalueren en herschrijven van wetboeken.
Sommige wetboeken, zoals het Digitaliaanse, zijn gestoeld op een minimum aan tussenkomst van de nationale (en internationale) overheden in de zaken van hun burgers. Een direct gevolg daarvan is dat de laatste wetswijziging in het Digitaliaanse wetboek al enkele handelsperiodes oud is en niets meer omhelst dan een terugkeer naar de Senator-titels voor bepaalde functies. Zo op het eerste zicht geen enkel protest vanuit de bevolking, die het best vindt om zonder veel bemoeienis of postjesgedoe hun eigen ding te doen. Dat ‘hun eigen ding’ vaak nogal schimmige plannen betekent heeft daar waarschijnlijk mee te maken.
Aan de andere kant van het spectrum ligt al sinds mensenheugenis Cyberië, waar elke periode een zooi wetswijzigingen erdoor gejaagd worden, als het tenminste al geen volledig nieuw wetboek is. Dat hele gedoe met het Keizerrijk ligt nog vers in het geheugen voor iedereen die de moeite nam om een half oog op het Achterkamertje te gooien. Voornamelijk de mensen die wat in het Achterkamertje willen zeggen dus. Of mensen die in de TMC willen gooien dat ze a) een fantastische job gedaan hebben met de massa wetswijzigingen of b) vinden dat er te weinig wetswijzigingen zijn en dus dat de regering geen bal gedaan heeft. En het sentiment onder de bevolking? Het kan ze geen moer schelen. Het is voornamelijk afleidend gezwets voor de handel en de mensen die willen dat er echt wat gebeurt.
Ze zijn niet fout: debatten over de inhoud van wetboeken mag nooit de hoofdtaak zijn van onze regeringen, of die nu Virtuaans Democratisch of Ibishaans Autoritair is. De eerste job van de regeringen is om de wetten na te leven, er zin aan te geven en onderwijs, veiligheid, handelsvergunningen en andere zaken met een directe invloed op gang te houden en te verbeteren.
Tegenwoordig zijn er af en toe opflakkeringen van het onderwijssysteem, iets wat nooit langer dan een paar handelsperioden standhoudt aangezien de meeste beroepen en diploma’s uitgehold zijn. De moeite bijna niet meer om te halen. Zijn we vergeten hoeveel werk er in het verleden reeds gebeurd is om ons onderwijs op peil te houden?
Specifieke budgetten werden vrijgemaakt (voor de geldgooiengrijp-cultuur voet aan de grond had) en hoe scholen als ONE Education een fantastische omgeving boden om echt te leren wat nodig was? Waar zijn de tijden dat de verantwoordelijken voor Justitie, Onderwijs en Financiën met elkaar in de clinch gingen om budget vrij te krijgen? Waar zijn de verantwoordingen naartoe?
Kunnen we even metagamen en het gewoon zeggen: waarom zitten we allemaal in een rollenspel als we weigeren om de rol te spelen die bij bepaalde functies hoort? En ik wil geen gezeik horen dat metagamen hier niet hoort, want het is de reden dat alles nu aan gort ligt. Al die mensen die zeiden “het kan zoveel makkelijker” hadden gelijk, het kan makkelijker. Maar als je iets makkelijk maakt is het gewoon de moeite niet om te doen.
Geef Officers weer gezag, laat burgemeesters weer elke cent tellen die binnenkomt, laat enkel advocaten toe in rechtszalen en zorg voor overzicht op wanpraktijken, hetzelfde verhaal voor Teachers en laat in godsnaam nationale overheden weer een vinger uitsteken in plaats van heel de tijd met de wetten te foefelen omdat ze de vorige versie niet wilden naleven.
En als je het werk er niet in wil stoppen, doe het dan ook gewoon niet.
Makkelijke dingen zijn de moeite niet waard om te doen, maak Miniconomy weer een stapje moeilijker.